Wyznania barmana: Dorastanie w Rosendale, Nowy Jork: A Memoir

Opinie czytelników

Confessions of a Bar Brat to pamiętnik, który opowiada o trudnym i burzliwym dzieciństwie Judith Boggess dorastającej w barze nad hałaśliwym lokalem w Rosendale w stanie Nowy Jork w latach pięćdziesiątych XX wieku. Książka charakteryzuje się wciągającym stylem narracji, żywym portretem postaci i surową szczerością na temat dysfunkcji i odporności w jej wychowaniu. Pomimo swojego emocjonalnego ciężaru, wspomnienia rezonują z humorem i nostalgią, co czyni je atrakcyjną lekturą dla wielu osób.

Pamiętnik jest bardzo wciągający i dobrze napisany, przyciągając czytelników swoim humorem, emocjonalną głębią i autentycznym przedstawieniem doświadczeń z dzieciństwa. Wielu czytelników docenia szczerość, z jaką Judith opowiada o dysfunkcjach swojej rodziny i swojej odporności. Użycie żywych opisów i dialogów postaci dodaje bogactwa tej opowieści. Nostalgiczne połączenie ze wspólnymi wspomnieniami z Rosendale rezonuje z lokalnymi czytelnikami. Czytelnicy uważają, że perspektywa dziecka jest przekonująca i często wzruszająca.

Niektórzy czytelnicy znaleźli nieścisłości w przedstawieniu rodzin i wydarzeń, co doprowadziło do niezadowolenia, szczególnie wśród osób zaznajomionych z miasteczkiem i jego mieszkańcami. Pojawił się również zarzut dotyczący braku indeksu nazwisk wymienionych w książce. Kilka recenzji wskazywało na sporadyczne błędy w tekście, wpływające na ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Confessions of a Bar Brat: Growing Up in Rosendale, New York: A Memoir

Zawartość książki:

Opowiedziana przez młodą dziewczynę dorastającą w najbardziej szorstkim, najbardziej piekielnym barze na Main Street w Rosendale w stanie Nowy Jork na początku lat 50-tych, Confessions of a Bar Brat, to niezapomniany pamiętnik o codziennym życiu dziewczynki ze skutkami jawnego i ukrytego znęcania się, wykorzystywania seksualnego i zaniedbywania przez rodziców.

Historia opowiedziana jest w kolokwialnym dialekcie w wieku od sześciu do dwunastu lat, z niezachwianą szczerością i opowiada o zdolności ludzkiego ducha do przetrwania, rozkwitu i dostrzeżenia humoru w chaosie. Teatr Rosendale to miejsce, w którym internalizuje działania silnych kobiecych wzorców filmowych i uczy się odrzucać wpływ pijackich wybryków matki, nie bać się fizycznych gróźb przemocy ze strony ojca i kwestionować dogmaty Kościoła katolickiego.

Po latach unikania, ironiczne objawienie uwalnia ją od "grzechu śmiertelnego" i kieruje na ścieżkę samorealizacji. Pamiętnik jest bardzo wizualny, wzmocniony przez lata chodzenia do kina. Pełno w nim sprośnych scen z barów, słonego języka i humoru czerwonoskórych pijaczków.

Kontrastuje to ze wzmiankami o aktorach z lat 40-50, ich najnowszych filmach i muzyce z tamtych czasów. Wiele historycznych odniesień do wiejskich firm i ich właścicieli uzupełnia scenę odświeżającego punktu widzenia dziecka dorastającego w Rosendale.