Wysoka trzeźwość: Mój rok bez alkoholu

Opinie czytelników

Książka zapewnia szczerą eksplorację roli alkoholu w społeczeństwie, łącząc osobiste anegdoty z badanymi spostrzeżeniami. Recenzenci stwierdzili, że jest ona relatywna, inspirująca i prowokująca do myślenia, szczególnie w odniesieniu do presji kultury picia i osobistej podróży w kierunku trzeźwości.

⬤ Dobrze zbadana i dobrze napisana
⬤ łatwa w czytaniu
⬤ powiązane i angażujące osobiste anegdoty
⬤ prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat konsumpcji alkoholu i presji społecznej
⬤ humorystyczny i wspierający ton
⬤ inspirujące dla osób rozważających trzeźwość
⬤ podkreśla równowagę umiaru.

⬤ Niektórzy uznali, że zbyt dziennikarski styl jest nużący
⬤ nie jest odpowiedni dla wszystkich czytelników, zwłaszcza tych zmagających się z uzależnieniem
⬤ informacje statystyczne mogą czasami wydawać się nadmierne lub nudne
⬤ niektórzy recenzenci oczekiwali bardziej wymagającego opisu trzeźwości.

(na podstawie 84 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

High Sobriety: My Year Without Booze

Zawartość książki:

"Jestem reporterem zajmującym się zdrowiem. W ciągu tygodnia piszę o australijskiej kulturze przesiąkniętej alkoholem. W weekendy piszę o sobie."

Alkohol zdominował życie towarzyskie Jill Stark, odkąd wypiła swój pierwszy łyk piwa w wieku 13 lat. Myślała, że nic nie jest w stanie ograniczyć jej zamiłowania do wielkich nocy. A potem przyszedł kac, który zmienił wszystko. W cieniu swoich 35 lat Jill podjęła decyzję: zrezygnuje z alkoholu. Ale co to znaczy przestać pić w świecie zalanym alkoholem?

Ten żywy pamiętnik przedstawia burzliwy rok Jill na wozie, gdy radzi sobie ze stresem w newsroomie na trzeźwo, radzi sobie ze sceną randkową na wodzie sodowej, uczy się oglądać piłkę nożną bez piwa i radzi sobie z cenzurą ze strony przyjaciół i kolegów, którzy mówią jej, że rok bez alkoholu to "rok bez kolegów".

Analizując na nowo swoje nawyki, Jill bada również australijski romans z alkoholem, spotykając nastolatków pijących alkopop, którzy piją, aby się dopasować, piwoszy w kulturze sportowej wspieranej przez alkohol i marketingowców obwinianych za przekształcenie upijania się w sposób na życie. I śledzi historię tej narodowej obsesji: od pomysłu, że nowe kolonie Australii utonęły w alkoholu, po etos Anzaca, że piwo buduje przyjaźń, i od napoju o szóstej rano, który zachęcał do objadania się, po splątany splot reklamy, presji społecznej i tradycji, z którymi borykają się dziś pijący.

Czy Jill uda się przetrwać rok bez alkoholu? A jeśli jej się to uda, to czy wróci do starych nawyków, czy może już wypiła ostatniego drinka? To zabawna, poruszająca i wnikliwa eksploracja tego, dlaczego pijemy, jak się tu znaleźliśmy i co się dzieje, gdy zakręcamy kran.