Wysoka trzeźwość - mój rok bez alkoholu

Opinie czytelników

Książka stanowi szczerą eksplorację roli alkoholu w społeczeństwie i osobistych doświadczeń z trzeźwością, łącząc badania i osobiste anegdoty. Trafia do czytelników, którzy chcą zrozumieć swój związek z alkoholem, oferując jednocześnie wgląd w szerszą kulturę picia.

⬤ Dobrze zbadane i wciągające teksty
⬤ osobiste anegdoty
⬤ prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat kultury picia
⬤ zachęcające dla tych, którzy rozważają trzeźwość
⬤ łatwa lektura
⬤ humorystyczna i ludzka perspektywa.

⬤ Niektórym czytelnikom trudno było odnieść się do doświadczeń autora
⬤ inni uważali, że brakuje jej głębi
⬤ kilku zauważyło, że jest zbyt dziennikarska
⬤ niektóre sekcje z informacjami statystycznymi wydawały się nużące.

(na podstawie 84 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

High Sobriety - my year without booze

Zawartość książki:

„Jestem reporterem zajmującym się zdrowiem. W ciągu tygodnia piszę o australijskiej kulturze przesiąkniętej alkoholem. W weekendy piszę o sobie”. '

Alkohol zdominował życie towarzyskie Jill Stark, odkąd wypiła swój pierwszy łyk piwa w wieku 13 lat. Myślała, że nic nie jest w stanie ograniczyć jej zamiłowania do wielkich nocy. A potem przyszedł kac, który zmienił wszystko. W cieniu swoich 35 lat Jill podjęła decyzję: zrezygnuje z alkoholu. Ale co to znaczy przestać pić w świecie zalanym alkoholem?

Ten żywy pamiętnik przedstawia burzliwy rok Jill na wozie, gdy radzi sobie ze stresem w newsroomie na trzeźwo, radzi sobie ze sceną randkową na wodzie sodowej, uczy się oglądać piłkę nożną bez piwa i radzi sobie z cenzurą ze strony przyjaciół i kolegów, którzy mówią jej, że rok bez alkoholu to „rok bez kolegów”.

Analizując na nowo swoje nawyki, Jill bada również australijski romans z alkoholem, spotykając nastolatków pijących alkopop, którzy piją, aby się dopasować, piwoszy w kulturze sportowej wspieranej przez alkohol i marketingowców obwinianych za przekształcenie upijania się w sposób na życie. Jill śledzi historię tej narodowej obsesji: od pomysłu, że nowe kolonie Australii utonęły w alkoholu, po etos Anzaca, że piwo buduje przyjaźń, i od napoju o szóstej rano, który zachęcał do upijania się, po splątany splot reklamy, presji społecznej i tradycji, z którymi borykają się dziś pijący.

Czy Jill uda się przetrwać rok bez alkoholu? A jeśli jej się to uda, to czy wróci do starych nawyków, czy może nazwała drinki ostatnimi? To zabawna, poruszająca i wnikliwa eksploracja tego, dlaczego pijemy, jak się tu znaleźliśmy i co się dzieje, gdy zakręcamy kran.