Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka omawia ewolucję wierzeń na temat daimonów w starożytnym społeczeństwie greckim i rzymskim, kontrastując popularne poglądy religijne z elitarną krytyką filozoficzną. Bada retorykę między wczesnochrześcijańskimi apologetami a pogańskimi filozofami, analizując, w jaki sposób zmiany społeczne i polityczne wpłynęły na pojęcia przesądów i boskiej mocy.
Zalety:Książka oferuje fascynującą eksplorację filozoficznych debat między wczesnochrześcijańskimi apologetami a późnymi pogańskimi filozofami. Zapewnia wgląd w to, jak elitarne wierzenia ewoluowały ze względu na warunki polityczne i krytykuje arbitralną naturę filozoficznych argumentów przeciwko popularnej religii. Dodatkowo wypełnia ona istotną lukę w historii intelektualnej.
Wady:Autor mógł skorzystać z dyskusji na temat tego, w jaki sposób grecka idea „etyki cnót” wpłynęła na filozoficzne rewizje tradycyjnych wierzeń o daimonach. Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za gęstą i pozbawioną empirycznych dowodów na twierdzenia zarówno filozofów, jak i wczesnych chrześcijan.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Inventing Superstition: From the Hippocratics to the Christians
Zawartość książki:
Rzymski autor Pliniusz Młodszy scharakteryzował chrześcijaństwo jako "zaraźliwy przesąd"; dwa wieki później chrześcijański pisarz Euzebiusz energicznie potępił religie greckie i rzymskie jako próżne i bezsilne "przesądy". Termin nadużycia jest taki sam, ale obaj pisarze sugerują zupełnie inne rzeczy przez "przesąd".
Dale Martin przedstawia pierwszą szczegółową genealogię idei przesądu, jej historię na przestrzeni ośmiu wieków, od klasycznej Grecji po schrystianizowane Cesarstwo Rzymskie IV wieku n.e. Dzięki pouczającym odniesieniom do pism filozofów, historyków i nauczycieli medycyny wykazuje, że koncepcja przesądu została wymyślona przez greckich intelektualistów, aby potępić popularne praktyki religijne i wierzenia, zwłaszcza wiarę, że bogowie lub inne nadludzkie istoty szkodzą ludziom lub powodują choroby. Śledząc wpływy społeczne, polityczne i kulturowe, które wpłynęły na klasyczne myślenie o pobożności i przesądach, naturze i boskości, Inventing Superstition ujawnia manipulację etykietą przesądu w sporach między greckimi i rzymskimi intelektualistami z jednej strony a chrześcijanami z drugiej, oraz celową zmianę idei przez neoplatońskich filozofów i chrześcijańskich apologetów w późnej starożytności.
Inventing Superstition tworzy potężnie spójny argument, który zmieni nasze rozumienie religii w kulturze greckiej i rzymskiej oraz w szerszym starożytnym świecie śródziemnomorskim.
