Wszystko, o co proszę, to moje ciało

Opinie czytelników

Książka jest nowelą, która bada życie drugiego pokolenia japońskich Amerykanów żyjących na plantacjach cukru na Hawajach przed i podczas II wojny światowej. Skupia się na doświadczeniach Kiyoshiego, który porusza się po złożoności tożsamości kulturowej, oczekiwań rodziny i wyzwań społecznych na tle wydarzeń historycznych. Recenzenci doceniają jego głębię, wiarygodne postacie i mieszanie różnych języków, podkreślając jednocześnie jego emocjonalną prawdę i wartość edukacyjną.

⬤ Bogaty rozwój postaci i realistyczne przedstawienie doświadczeń nisei.
⬤ Urzekający styl pisania z prostą prozą, ale głębokimi spostrzeżeniami.
⬤ Oferuje edukacyjne spojrzenie na życie imigrantów i niuanse kulturowe.
⬤ Skutecznie integruje wiele języków, zwiększając autentyczność.
⬤ Wciągająca historia, która równoważy humor i emocjonalną głębię, sprawiając, że trudno ją odłożyć.

⬤ Niektórzy czytelnicy zauważyli obecność nadmiernej ilości wulgaryzmów, co było dla nich irytujące.
⬤ Zwięzłość powieści może nie przypaść do gustu tym, którzy wolą dłuższe, bardziej szczegółowe narracje.
⬤ W kilku recenzjach wspomniano, że niektóre części tej historii mogą wydawać się historycznie niszowe lub pominięte.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

All I Asking for Is My Body

Zawartość książki:

Z posłowia Franklina S. Odo:

Najważniejszą cechą genialnego All I Asking for Is My Body Miltona Murayamy jest jakość opowiadania historii. Zasługuje ona na dogłębną dyskusję i krytykę wśród literaturoznawców i studentów. Dzieło to ma jednak jeszcze jedną genialną cechę, którą jest przywołanie kilku głównych tematów współczesnej historii Hawajów, szczególnie w latach trzydziestych XX wieku, dekadzie poprzedzającej zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w II wojnę światową. Sugeruję, że powieść Murayamy zapewnia nam cenny wgląd w światy języka, historii plantacji cukru i drugiego pokolenia japońskich Amerykanów, nisei..... Krytyk Rob Wilson zauważył: "Częścią sukcesu powieści jest to, że język waha się od wernakularnego do literackiego i standardowego, a więc odzwierciedla kulturową i językową różnorodność Hawajów". W powieści Murayama używa standardowego angielskiego i pidgin. W prawdziwym życiu, jak wyjaśnia narrator Kiyo, "mówiliśmy czterema językami: dobrym angielskim w szkole, pidżynowym angielskim między sobą, dobrym lub pidżynowym japońskim dla naszych rodziców i innych starych ludzi". Zastanawiające jest to, że Murayama zaczął dobrze posługiwać się którymkolwiek z tych języków. Dla większości to doświadczenie okazało się barierą nie do pokonania na drodze do kreatywnego pisania.... All I Asking for Is My Body to najbardziej przekonująca praca na temat hawajskich doświadczeń nisei. Murayama rozumiał swój temat jako "japoński system rodzinny vs. japoński system rodzinny".

indywidualizm, system plantacyjny kontra indywidualizm. Tak więc środowiska rodziny i plantacji są nierozerwalnie związane z tematem". Na szczęście dla nas, jako czytelników, zrozumiał on jednak, że historia jest kluczowym składnikiem; że wszystko inne byłoby po prostu dodatkiem do socjologicznego studium plantacji i japońskiej rodziny na Hawajach.