Wszystko, co będzie nowe

Opinie czytelników

Książka „All That Will Be New” autorstwa Paula Mariani to poetycka eksploracja osobistych relacji i doświadczeń życiowych, które przekazują tematy nadziei pośród tragedii i chaosu. Czerpiąc z różnych inspiracji, wiersze zapraszają czytelników do refleksji nad głębszymi znaczeniami życia i sztuki.

Poezja jest opisywana jako piękna i przystępna, zachęcając czytelników do znalezienia transcendentnej nadziei nawet w trudnych czasach. Wielu recenzentów docenia związek, jaki Mariani tworzy między osobistymi doświadczeniami a szerszymi kwestiami społecznymi, a włączenie sztuki do jego poezji dodaje głębi.

Niektóre recenzje wskazują, że tematyka zbioru może wydawać się ciężka lub ponura ze względu na skupienie się na tragediach i załamaniach społecznych, co może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami. Głębia wierszy może wymagać uważnego czytania, co może być wyzwaniem dla tych, którzy szukają lżejszej lub bardziej prostej poezji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

All That Will Be New

Zawartość książki:

W wierszu otwierającym ten, dziewiąty już zbiór, jeden z naszych najsłynniejszych literatów kontempluje „pierwotne napięcia” odczuwane w rozbijających się falach północnego huraganu, chwałę i przerażenie burzy, gdy „rzeczywistość w końcu spada na ciebie”. Kontemplując, jak wszyscy musimy, nieubłagany upływ czasu i surowe realia historii, Paul Mariani ucieleśnia powiedzenie filmowca Akiry Kurosawy, że „artystą jest ten, kto nie odwraca wzroku”.

A jednak, nawet w obliczu pandemii, wojen i otwartej rany rasizmu, poeta kontynuuje poszukiwania tych artystów, aktywistów, pisarzy i świętych, którzy mogą poprowadzić nas przez bezdroża i pomóc nam zachować nadzieję, że wszystko można uczynić nowym.

Niezależnie od tego, czy kontempluje malarzy od Caravaggia do Van Gogha w zręcznych ekfrastycznych wierszach, przywołując odważne świadectwo Harriet Tubman i Malcolma X, czy też odwiedza poetów, żyjących i zmarłych, którzy byli jego mistrzami, liryczny głos Paula Mariani brzmi prawdziwie. W końcu, po żmudnej podróży, która zaprowadziła go tak daleko, poeta dołącza do prostej kolacji, gdzie przy łamaniu chleba lśni rzeczywistość.