Wszechmocny rząd

Opinie czytelników

Książka zawiera krytyczną analizę przyczyn wojen światowych i roli rządu, podkreślając znaczenie wydarzeń historycznych i idei w zrozumieniu europejskich konfliktów. Mises argumentuje przeciwko wierze we wszechmocny rząd, sugerując, że rząd często komplikuje, a nie rozwiązuje problemy i opowiada się za klasycznymi liberalnymi wartościami.

Książka oferuje cenne spostrzeżenia historyczne i unikalne spojrzenie na przyczyny wojen światowych, pochodzące od autora, który przeżył te wydarzenia. Jest chwalona za dogłębną analizę i jasność w wyjaśnianiu złożonych pojęć historycznych i ekonomicznych. Wielu czytelników uznało ją za pouczającą i edukacyjną, zauważając, że rzuca ona wyzwanie konwencjonalnym narracjom na temat rządu i jego roli w społeczeństwie.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka opiera się na analizie historycznej, a nie na ramach teoretycznych, a do pełnego zrozumienia argumentów wymagany jest pewien poziom zrozumienia klasycznego liberalizmu. Ponadto perspektywa książki może być postrzegana jako kontrowersyjna lub silnie opiniotwórcza, co może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Omnipotent Government

Zawartość książki:

Wolność nie jest, jak twierdzili niemieccy prekursorzy nazizmu, ideałem negatywnym. To, czy koncepcja jest przedstawiana w formie twierdzącej czy przeczącej, jest jedynie kwestią idiomu. Wolność od niedostatku jest równoznaczna z dążeniem do stanu rzeczy, w którym ludzie są lepiej zaopatrzeni w artykuły pierwszej potrzeby. Wolność słowa jest równoznaczna ze stanem rzeczy, w którym każdy może powiedzieć to, co chce powiedzieć. U podstaw wszystkich doktryn totalitarnych leży przekonanie, że rządzący są mądrzejsi i bardziej wyniośli niż ich poddani, a zatem wiedzą lepiej, co jest korzystne dla rządzonych, niż oni sami. Werner Sombart, przez wiele lat fanatyczny obrońca marksizmu, a później nie mniej fanatyczny zwolennik nazizmu, był na tyle odważny, by szczerze twierdzić, że Fhrer otrzymuje rozkazy od Boga, najwyższego Fhrera wszechświata, i że Fhrertum jest stałym objawieniem.

Ktokolwiek to przyznaje, musi oczywiście przestać kwestionować celowość wszechmocy rządu. Ci, którzy nie zgadzają się z tym teokratycznym uzasadnieniem dyktatury, roszczą sobie prawo do swobodnej dyskusji na temat związanych z nią problemów. Nie piszą państwa przez duże S. Nie stronią od analizowania metafizycznych pojęć heglizmu i marksizmu. Redukują całe to górnolotne oratorium do prostego pytania: czy sugerowane środki są odpowiednie do osiągnięcia zamierzonych celów?

Odpowiadając na to pytanie, mają nadzieję wyświadczyć przysługę większości swoich bliźnich.