Ocena:
Książka „Taboo Memories, Diasporic Voices” autorstwa Elli Shohat otrzymała mieszane recenzje. Wielu chwali ją za wnikliwe eseje i jej znaczenie w dziedzinie studiów kulturowych i bliskowschodnich, podczas gdy niektórzy krytycy odrzucają ją jako antysyjonistyczny manifest pozbawiony historycznej dokładności.
Zalety:⬤ Wnikliwe i odkrywcze eseje, szczególnie na temat reprezentacji Kleopatry i uprzedzeń związanych z płcią.
⬤ Ważna dla zrozumienia synkretyzmu kulturowego i złożonych tożsamości wykraczających poza ramy narodowe.
⬤ Uznawany za kluczowy tekst w studiach kulturowych i bliskowschodnich, łączący teorię, historię i analizę kulturową.
⬤ Otwiera wiele perspektyw i inicjuje ważne rozmowy na temat tożsamości i reprezentacji.
⬤ Krytycy zarzucają książce polityczną motywację i antysyjonistyczny program.
⬤ Niektóre recenzje sugerują, że zniekształca historyczne narracje, aby pasowały do poglądów autora, szczególnie w odniesieniu do żydowskich doświadczeń.
⬤ Przez niektórych opisywana jako „społeczno-historyczna postracjonalna fikcja” pozbawiona wiarygodnej analizy.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Taboo Memories, Diasporic Voices
Tabu Memories, Diasporic Voices po raz pierwszy gromadzi wybór pionierskich esejów Elli Shohat, znanej na całym świecie teoretyczki studiów postkolonialnych i kulturowych pochodzenia iracko-żydowskiego. Napisanych w ciągu ostatnich dwóch dekad, tych dwanaście esejów - niektóre klasyczne, niektóre mniej znane, niektóre nowe - śledzi potężną intelektualną trajektorię, gdy Shohat rygorystycznie wydobywa konsekwencje głębokiej krytyki eurocentrycznej epistemologii, niezależnie od tego, czy chodzi o ponowne przemyślenie feminizmu poprzez rasę, nacjonalizm poprzez etniczność, czy kolonializm poprzez seksualność.
Metoda krytyczna Shohat śmiało przekracza granice dyscyplinarne i geograficzne. Bada takie kwestie, jak relacje między studiami etnicznymi a studiami nad obszarem, paradoksalne reperkusje tabu "świętych obrazów" dla mediów audiowizualnych, alegoryzacja rasy poprzez zmianę wizerunku Kleopatry, urok imperialnej kultury popularnej i polityka płci technologii medycznych.
Bada również oporną poetykę wygnania i przemieszczenia; inscenizację pamięci historycznej poprzez upamiętnienie dwóch 1492 r., anomalie "narodowe" w dyskursie syjonistycznym, implikacje myślnika w pojęciu "Arab-Żyd" oraz tłumaczenie debat na temat orientalizmu i postkolonializmu w różnych regionach geograficznych. Tabu Memories, Diasporic Voices nie tylko naświetla wiele kwestii, które ożywiały badania nad polityką kulturalną w ciągu ostatnich dwóch dekad, ale także wskazuje na nowe możliwości naukowe.
