Współczesne sztuki afrykańskich kobiet: Niqabi Ninja; Not That Woman; I Want to Fly; Silent Voices; Unsettled; Mbuzeni; Bonganyi

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Contemporary Plays by African Women: Niqabi Ninja; Not That Woman; I Want to Fly; Silent Voices; Unsettled; Mbuzeni; Bonganyi

Zawartość książki:

Niniejszy tom zawiera siedem współczesnych sztuk afrykańskich pisarek, oferując rzadki wgląd w twórczość tych artystek. Sztuki te, wybrane spośród pisarek z całego kontynentu, przedstawiają bogaty portret tożsamości, polityki, kultury i społeczeństwa we współczesnej Afryce.

Dramatopisarze i sztuki są następujące: Sara Shaarawi -

Sara Shaarawi - Niqabi Ninja (Kair) rozgrywa się w Kairze podczas chaotycznego powstania egipskiego.

Sophia Kwachuh Mempuh - Bonganyi (Kamerun) przedstawia skutki niewolnictwa poprzez historię niewolnicy, która jest piosenkarką i tancerką i chce wygrać konkurs, a tym samym uwolnić swoją rodzinę z niewolnictwa.

JC Niala - Unsettled(Kenia) zajmuje się przemocą ze względu na płeć, kwestiami ziemi i relacjami między Kenijczykami mieszkającymi w kraju i poza nim.

AdongJudith - Silent Voices (Uganda) to jednoaktówka oparta na wywiadach z ofiarami rebeliantów z LRA w północnej Ugandzie.

Thembelihle Moyo - I Want To Fly (Zimbabwe) opowiada historię afrykańskiej dziewczyny, która chce zostać pilotem. Przygląda się temu, jak patriarchalne społeczeństwo kształtuje myślenie mężczyzn na temat loboli (ceny panny młodej) i jak kobiety znoszą nadużycia ze strony mężczyzn oraz jaką rolę w tych kwestiach odgrywa całe społeczeństwo.

Koleka Putuma - Mbuzemi(RPA) Opowieść o czterech sierotach (w wieku od ośmiu do dwunastu lat), ich siostrzanej wspólnocie oraz fiksacji na punkcie śmierci i pogrzebów. Bada niewidzialną siłę, która rządzi i dyktuje prawa, według których żyją mieszkańcy wioski.

Tosin Jobi-Tume - Not That Woman (Nigeria) porusza kwestie przemocy wobec kobiet w Nigerii i związanej z nią zmowy milczenia. Sztuka opowiada się za zerową tolerancją dla przemocy wobec kobiet i wzywa kobiety do pogrzebania wstydu i zabrania głosu, zamiast umierania w milczeniu.

Każda sztuka zawiera również biografie każdej z dramatopisarek i ich własne oświadczenia artystyczne; historię produkcji każdej sztuki; oraz krytyczną kontekstualizację teatru, z którego każda z kobiet pisze.