Wspaniałe przygody pani Seacole w wielu krajach

Opinie czytelników

Zbiór recenzji użytkowników podkreśla życie i zasługi Mary Seacole, podkreślając jej niezwykłe doświadczenia jako kobiety mieszanej rasy w XIX wieku, szczególnie w roli pielęgniarki podczas wojny krymskiej. Czytelnicy doceniają jej humorystyczną i wnikliwą opowieść, a także historyczny kontekst jej przygód.

Wielu czytelników uznało książkę za wciągającą, edukacyjną i cenny wgląd w życie niezwykłej kobiety. Humorystyczny i szczery styl pisania dobrze rezonował, a książka jest chwalona za dobrze oprawioną jakość i przystępność. Dodatkowo, jej unikalne spojrzenie na historię, interakcje kulturowe i jej wkład w pielęgniarstwo wzbudziły wiele podziwu.

Niektórzy czytelnicy zauważyli problemy z małą czcionką i ogólnie słabą jakością druku, co utrudniało czytanie. W kilku recenzjach wspomniano, że książka wydawała się mała lub niewystarczająca. Pojawiły się również negatywne komentarze od osób, które nigdy nie otrzymały produktu, za który zapłaciły lub uznały narrację za nudną.

(na podstawie 68 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wonderful Adventures of Mrs Seacole in Many Lands

Zawartość książki:

Znana ze swojej pracy wśród chorych i rannych podczas wojny krymskiej, Mary Seacole posiadała wyjątkową perspektywę: czarnoskórej kobiety z epoki wiktoriańskiej na linii frontu pola bitwy. Urodzona w Kingston na Jamajce w 1805 roku, rozpoczęła swoją karierę jako uzdrowicielka, pomagając matce pielęgnować brytyjskich oficerów w pobliskich obozach wojskowych.

W latach pięćdziesiątych XIX wieku, jej współczucie wzbudziły bolesne doniesienia z Krymu, udała się do Anglii, aby zaoferować swoje usługi. Seacole odmówiono przyjęcia do „anielskiej grupy” pielęgniarek wojskowych Florence Nightingale, prawdopodobnie ze względu na jej rasę. Niezrażona tym faktem, udała się na Krym, aby założyć zakwaterowanie w pobliżu Balaclava, które zapewniało leczenie i domowe wygody rekonwalescentom.

Lata służby Seacole doprowadziły ją do bankructwa i zubożenia, ale jej wspomnienia, opublikowane w 1857 r., nie wyrażają żalu. Ta na przemian humorystyczna i tragiczna autobiografia odzyskuje głos nieustraszonego poszukiwacza przygód i humanitarysty.