Wrony w szafie grającej: Wiersze

Opinie czytelników

Crows in the Jukebox autorstwa Mike'a Jamesa to zbiór poezji, który łączy tematy rodziny, miłości, straty i codziennych doświadczeń z głębokimi refleksjami i przystępnym językiem. Wiersze prezentują bogaty gobelin osobistych i kulturowych narracji, z obrazami wron i metaforą szafy grającej służącymi jako główne motywy w całym utworze. Czytelnicy doceniają umiejętne użycie metafory przez Jamesa i jego zdolność do przekształcania przyziemnych doświadczeń w głębokie spostrzeżenia.

⬤ Przystępny i przystępny styl pisania.
⬤ Głębokie i znaczące tematy, które rezonują z czytelnikami.
⬤ Umiejętne wykorzystanie metafor i obrazów.
⬤ Zróżnicowana tematyka, w tym rodzina, miłość, żałoba i życie codzienne.
⬤ Wciągająca i zabawna, z momentami humoru i wnikliwości.
⬤ Opisywany jako wspaniały dodatek do bibliotek poezji i doskonały zbiór od szanowanego poety.

⬤ Nie wspomniane wprost w recenzjach, ale niektórzy czytelnicy mogą preferować bardziej złożone lub abstrakcyjne style poezji.
⬤ Konsekwentne skupienie się na osobistych i codziennych doświadczeniach może nie spodobać się wszystkim entuzjastom poezji poszukującym bardziej zróżnicowanych tematów.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Crows in the Jukebox: Poems

Zawartość książki:

Mike James Crows in the Jukebox porusza najbardziej ludzkie tematy: rodzinę, pamięć, smutek i miłość. James medytuje nad osobistymi, rodzinnymi i wspólnotowymi stratami i próbuje nadać sens upływającemu czasowi.

I robi to, umieszczając swój wiersz w tradycji poetów takich jak Franz Wright, James Tate, Bill Knott i Allen Ginsberg. Te wiersze są szczere. Opierają się na obserwacji i medytacji.

Są klarowne. Subtelne. Wyraziste.

Choć pozbawione ozdobników i bezpretensjonalne, oferują zachwycająco hojną i pełną miłości dbałość o codzienne szczegóły. Wraz z ich prostymi, eleganckimi liniami kryje się niewątpliwa tęsknota, coś w rodzaju saudade, rodzaj melancholii za czymś, co się nie wydarzyło. Opierając się sentymentalizmowi, wiersze te zdają się przytakiwać końcowi dni.

Uznają zepsuty świat i ucieleśniają zebrane poczucie akceptacji z transformującym sensem, przypominając nam, jak pięknie mówi James, „łaska może przyjść w żniwach dzikich rzeczy”. Andrea Jurjevic,.