Enemies at the Gate: The City Walls of Ancient Rome
Najwcześniejszy znany mur w Rzymie otaczał wczesną osadę na wzgórzu Palatyn. Został on zbudowany z prasowanej gliny wspartej na szeregu pionowych drewnianych słupów, a dowody archeologiczne potwierdzają tradycyjną datę założenia miasta w VIII wieku pne.
Żaden nowy mur nie jest znany aż do początku VI wieku p.n.e., kiedy to król Serwiusz Tulliusz zbudował obronę nazwaną jego imieniem. Fizyczne pozostałości wczesnego muru są nadal widoczne w Rzymie, ale nie ma niepodważalnego archeologicznego dowodu na jego datę. Rozwój Imperium i wzniesienie solidnych granic przez cesarza Hadriana wyeliminowało potrzebę budowy murów wokół Rzymu aż do kłopotów w III wieku naszej ery, kiedy to plemiona najeźdźców przekroczyły granice.
Mury obronne zostały zbudowane wokół kilku rzymskich miast, a w 274 r.
n.e. cesarz Aurelian zbudował nowy mur wokół samego Rzymu, powstrzymując potencjalną fragmentację Imperium.
Większość muru Aureliana, zbudowanego z milionów cegieł, stoi do dziś. Podczas wojen domowych na początku IV wieku n.e. cesarze Sewer II i Galeriusz oblegali Rzym, ale nie udało im się wejść do środka.
Mur i jego bramy zostały podwyższone na początku V wieku przez cesarza Honoriusza, a ostateczna wersja posiadała wały obronne, platformy artyleryjskie i połączone galerie wewnątrz muru, wyposażone w szczeliny na strzały. Ani granice, ani mury nigdy nie mogą być całkowicie nieprzepuszczalne, więc Rzym został zdobyty, ale nie utrzymany przez Alaryka Gota w 410 roku, a później przez Totilę, króla Ostrogotów, który zniszczył część obrony, a szkody zostały naprawione przez Belizariusza i prawdopodobnie przez Narsesa, obu generałów wysłanych przez władcę wschodniego Cesarstwa Rzymskiego. Po pewnym zaniedbaniu, od siódmego lub ósmego wieku naszej ery to papieże utrzymywali mur w dobrym stanie, o czym świadczą liczne kamienie pamiątkowe osadzone w murze.
Naprawy oczywiście trwają, więc rusztowania czasami zasłaniają mur, ale jest to część ochrony tego ogromnego starożytnego zabytku.
