Wojna radziecko-afgańska: jak supermocarstwo walczyło i przegrało

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową analizę wojny radziecko-afgańskiej z perspektywy radzieckich operacji wojskowych, oferując dokładne omówienie taktyki, strategii i wyzwań stojących przed siłami radzieckimi. Jest chwalona za rzeczową prezentację i dogłębność, ale krytykowana za ograniczoną eksplorację perspektywy mudżahedinów i niemilitarnych przyczyn sowieckiej porażki.

Dogłębna analiza radzieckiej taktyki wojskowej, dokładne badanie operacji, czytelna proza zbliżona do dobrej beletrystyki, pouczająca i oparta na faktach prezentacja, przydatna dla wojskowych profesjonalistów i historyków, dostarcza lekcji mających zastosowanie w obecnych konfliktach.

Ograniczone spojrzenie na mudżahedinów i ich taktykę, nie wyjaśnia odpowiednio, dlaczego Sowieci przegrali, często zawiera suchy, techniczny styl pisania, który może być trudny dla zwykłych czytelników, obszerne użycie akronimów może być mylące, brakuje osobistych relacji żołnierzy, a książka jest uważana za zbyt gęstą dla laików.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Soviet-Afghan War: How a Superpower Fought and Lost

Zawartość książki:

Wojna w Afganistanie (1979-1989) została nazwana „wojną wietnamską Związku Radzieckiego”, konfliktem, w którym radzieccy żołnierze walczyli z nieustępliwymi, nieuchwytnymi i ostatecznie niepokonanymi afgańskimi siłami partyzanckimi (mudżahedinami). W trakcie trwającej dekadę wojny zginęło ponad 25 000 radzieckich żołnierzy oraz wiele innych ofiar, co jeszcze bardziej zdemoralizowało ZSRR, który znajdował się na skraju rozpadu.

W The Soviet-Afghan War rosyjski sztab generalny krytycznie przygląda się rozczarowującym wynikom radzieckiej armii w tej wojnie, starając się lepiej zrozumieć, co się stało i dlaczego oraz jakie wnioski należy z tego wyciągnąć. Eksperckie angielskie tłumaczenie studium sztabu generalnego autorstwa Lestera Grau i Michaela Gressa stanowi pierwszą publikację tej ważnej i pouczającej pracy w jakimkolwiek języku.

Co zaskakujące, było to studium, którego sztab generalny nigdy nie zamierzał pisać, początkowo postrzegając wojnę w Afganistanie jako ponurą aberrację w rosyjskiej historii wojskowej. Historia lat 90. oczywiście całkowicie zburzyła to przekonanie, o czym świadczą kolejne starcia armii rosyjskiej z siłami partyzanckimi w Czeczenii, Azerbejdżanie, Tadżykistanie, Turkmenistanie i innych krajach. W rezultacie rosyjscy oficerowie postanowili przyjrzeć się bliżej doświadczeniom Armii Czerwonej w wojnie afgańskiej.

Ich studium przedstawia rosyjski pogląd na to, jak wojna się rozpoczęła, jak postępowała i jak się zakończyła; pokazuje, jak nowoczesna zmechanizowana armia zorganizowała i prowadziła wojnę przeciw partyzantom; kroniki głównych bitew i operacji; i zapewnia cenny wgląd w radziecką taktykę, strategię, doktrynę i organizację w szerokim zakresie oddziałów wojskowych. Wnikliwa przedmowa i komentarz redaktorów pomagają kontekstualizować rosyjski punkt widzenia i ostrzegają czytelnika o martwych punktach w myśleniu sztabu generalnego o wojnie.

Ten jedyny w swoim rodzaju dokument stanowi potężne studium przypadku na temat tego, jak kolejna nowoczesna zmechanizowana armia nierozważnie polegała na fałszywej obietnicy technologii, aby pokonać zdeterminowanego partyzanckiego wroga. Po drodze żywo ukazuje rosnące rozczarowanie radzieckich żołnierzy, jak to rozczarowanie przeniknęło z powrotem do radzieckiego społeczeństwa i jak przyczyniło się do upadku Związku Radzieckiego. Armia Czerwona prowadziła wojnę do militarnego remisu, ale to nie wystarczyło, aby powstrzymać polityczną porażkę w kraju. Wojna radziecko-afgańska pomaga wyjaśnić, w jaki sposób tak zaskakujący upadek mógł zmaterializować się na podwórku innego wielkiego supermocarstwa zimnej wojny.