Ocena:
Książka zapewnia dogłębne spojrzenie na kilka konfliktów, szczególnie koncentrując się na erze zimnej wojny w Afryce, z bogatymi szczegółami na temat różnych zaangażowań wojskowych i zaangażowanych podmiotów. Jest chwalona za kompleksowe i wyważone podejście do tematu.
Zalety:Wysoki poziom wiedzy autorów, bogaty w podstawowe informacje, fascynujący i dobrze napisany, kompleksowe omówienie mniej znanych konfliktów, zrównoważony pogląd bez uprzedzeń, świetne zdjęcia referencyjne.
Wady:Przydałoby się więcej informacji na konkretne tematy, takie jak UNITA-SADF.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
War of Intervention in Angola: Volume 2 - Angolan and Cuban Forces, 1976-1983
W połowie 1976 r. wojna domowa w Angoli była pozornie rozstrzygnięta: wspierana przez duży kontyngent sił kubańskich, MPLA objęła władzę w Luandzie. Jej rodzimi konkurenci, wspierana przez USA, Francję i Zair FNLA oraz UNITA, wspierana przez Chiny i RPA, były w strzępach. Wspierany przez Francję i Zair FLEC - zbrojny ruch na rzecz niepodległości bogatej w ropę enklawy Cabinda - był w rozsypce. Kilka ostatnich ocalałych jednostek zostało albo wypędzonych z kraju, albo zmuszonych do ukrywania się w odizolowanych zakątkach północnej i południowo-wschodniej Angoli.
Mimo to wojna trwała nadal. Rząd MPLA nie zdołał zdecydowanie pokonać UNITA w południowej Angoli, a następnie stanął w obliczu próby zamachu stanu w maju 1977 roku. Zmiażdżony krwią zamach stanu doprowadził do uwięzienia i torturowania tysięcy ludzi: wielu z nich uciekło za granicę, gdzie wzmocnili szeregi poobijanej opozycji.
Zamach stanu skłonił Sowietów do próby zwiększenia swoich wpływów w celu ustanowienia stałych baz wojskowych w kraju. Podczas gdy wszystkie takie propozycje zostały odrzucone, operacje Angoli wzdłuż granicy z ówczesną Afryką Południowo-Zachodnią (później Namibią) w październiku 1980 r., w połączeniu ze zwiększoną aktywnością SWAPO - rebelii przeciwko południowoafrykańskiej kontroli nad tym terytorium - później Namibii - skłoniły RPA do rozpoczęcia kolejnej interwencji wojskowej i wznowienia wspierania UNITA. To z kolei skłoniło nie tylko Kubańczyków do dalszego zwiększenia swojej obecności wojskowej, ale także Związek Radziecki do dostarczenia rządowi w Luandzie ogromnych ilości pomocy wojskowej. Angola nie tylko przyjęła rolę jednego z głównych gorących pól bitewnych zimnej wojny: jej "wojna domowa" była świadkiem wielu poważnych starć między różnymi walczącymi stronami, których kulminacją była bitwa pod Cangambą w 1983 roku.
Opierając się na szeroko zakrojonych badaniach, z pomocą angolskich i kubańskich źródeł, "Wojna Interwencyjna w Angoli, tom 2" śledzi rozwój wojskowy wspieranych przez Kubę i ZSRR angolskich sił zbrojnych, FAPLA i jej operacji bojowych, a także kubańskich sił zbrojnych w Angoli w latach 1976-1983, ich możliwości i zamiary oraz ich działania na polu bitwy.
Tom ilustrowany jest ponad 100 rzadkimi fotografiami, pół tuzinem map i 18 kolorowymi profilami.
