Wojna imperiów: Japonia, Indie, Birma i Wielka Brytania: 1941-45

Opinie czytelników

Książka „A War of Empires” autorstwa Roberta Lymana stanowi kompleksowy opis kampanii w Birmie podczas II wojny światowej, oferując wgląd w role różnych armii i zawiłości związane z udziałem Indii w wojnie. Chociaż jest chwalona za wciągające pisanie i dokładną analizę, spotyka się z krytyką za brak map i postrzegany brytyjsko-centryczny punkt widzenia.

⬤ Wyczerpująca i wciągająca narracja, która obejmuje ważne szczegóły kampanii w Birmie.
⬤ Dobrze zbadana z dobrą równowagą taktycznej i strategicznej perspektywy.
⬤ Przejrzyście napisana i przystępna dla czytelników.
⬤ Podkreśla transformację armii indyjskiej i rolę Indii prowadzącą do niepodległości.
⬤ Godny uwagi ze względu na ożywienie poszczególnych historii i postaci pomimo szerokiego zakresu konfliktu.

⬤ Nieodpowiednie i słabo zintegrowane mapy, co utrudnia czytelnikom wizualizację narracji.
⬤ Niektóre recenzje sugerują, że jest zbyt długa i powtarzalna.
⬤ Krytyka brytyjsko-centrycznej perspektywy, która może przeoczyć inne narracje z japońskiego, indyjskiego i birmańskiego punktu widzenia.
⬤ Kilku recenzentów zwróciło uwagę na wątpliwe twierdzenia i tendencję do przedstawiania brytyjskich przywódców, zwłaszcza Slima, w zbyt korzystnym świetle.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A War of Empires: Japan, India, Burma & Britain: 1941-45

Zawartość książki:

W 1941 i 1942 roku armie brytyjska i indyjska zostały brutalnie pokonane, a Japonia panowała na nowo podbitych terytoriach w całej Azji. Nadchodziły jednak zmiany.

Wyznaczono nowych dowódców, przeprowadzono znaczące szkolenia wraz z restrukturyzacją i opracowano nowe taktyki. Wojna imperiów autorstwa uznanego historyka Roberta Lymana w fachowy sposób przedstawia te skoordynowane wysiłki i opisuje, jak nowa ochotnicza armia indyjska, powstająca z popiołów porażki, zaciekle walczyła o odwrócenie losów wojny. Zwycięstwo nie przyszło jednak natychmiast.

Dopiero w marcu 1944 r., kiedy Japończycy zorganizowali słynny „Marsz na Delhi”, lata odbudowy przyniosły nagrodę i po zaciętych walkach Japończycy zostali ostatecznie pokonani pod Kohimą i Imphal. Potem nastąpiła seria niezwykłych zwycięstw, których kulminacją był Mandalay w maju 1945 r.

i upadek wszystkich sił japońskich w Birmie. Wkład armii indyjskiej był konsekwentnie zapominany i ignorowany przez wielu zachodnich historyków, Robert Lyman udowadnia, jak ważna była ta ciężka kampania dla zapewnienia zwycięstwa aliantów na wschodzie, pokonania japońskiego militaryzmu i ostatecznie przerysowania mapy regionu z niepodległymi Indiami, wolnymi od kajdan imperium, prawie gwarantowanymi.