Wody wiecznej młodości: Tajemnica komisarza Guido Brunettiego

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają najnowszą odsłonę serii Commissario Guido Brunetti autorstwa Donny Leon, „The Waters of Eternal Youth”. Wielu czytelników docenia dobrze napisaną narrację, bogaty obraz Wenecji i złożone postacie. Niektórzy krytycy wskazują jednak na przewidywalność fabuły i wolniejsze tempo w porównaniu do poprzednich części. Ogólnie rzecz biorąc, seria pozostaje uwielbiana za klimatyczną fabułę i głębię postaci.

⬤ Dobrze napisana ze złożoną fabułą
⬤ bogate przedstawienie Wenecji
⬤ emocjonalnie angażujące postacie
⬤ przyjemna eksploracja tematów psychologicznych
⬤ stabilne tempo
⬤ humor i przekomarzanie się między postaciami
⬤ uznanie dla długoletnich fanów serii.

⬤ Nieco przewidywalna fabuła
⬤ wolniejsze tempo może frustrować niektórych czytelników
⬤ opiera się na znajomości poprzednich książek
⬤ drobne błędy typograficzne
⬤ może nie być tak wciągająca dla nowych czytelników niezaznajomionych z serią.

(na podstawie 903 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Waters of Eternal Youth: A Commissario Guido Brunetti Mystery

Zawartość książki:

W dwudziestej piątej powieści z bestsellerowej serii Donny Leon wenecki komisarz Guido Brunetti zostaje uwikłany w tragedię, która piętnaście lat wcześniej spotkała pewną dziewczynę.

W serii Commissario Guido Brunetti Donny Leon wenecki inspektor został wezwany do zbadania wielu spraw, od szokujących morderstw po drobne przestępstwa. Ale w Wodach wiecznej młodości, 25. powieści z tej słynnej serii, Brunetti zostaje wciągnięty w sprawę, która może wcale nie być sprawą.

Piętnaście lat temu nastoletnia dziewczyna wpadła późną nocą do kanału. Nie potrafiąc pływać, wpadła pod wodę i zaczęła tonąć. Przeżyła dzięki pobliskiemu mężczyźnie, alkoholikowi, który usłyszał jej plusk i wyciągnął ją, choć nie przed nieodwracalnym uszkodzeniem mózgu, które uniemożliwiło jej naukę i dojrzewanie. Pijany mężczyzna twierdził, że widział ją wrzuconą do kanału, ale następnego dnia nic nie pamiętał.

Teraz, podczas kolacji na rzecz weneckiej organizacji charytatywnej, zamożna i arystokratyczna patronka - babcia dziewczyny - prosi Brunettiego, aby przeprowadził śledztwo. Brunetti nie jest pewien, co robić. Gdyby popełniono przestępstwo, przestępca z pewnością byłby chroniony przez przedawnienie. Brunetti zgadza się jednak z ciekawości, litości i chęci spełnienia życzeń starszej kobiety dręczonej poczuciem winy.

Brunetti wkrótce przekonuje się, że nie jest w stanie pozwolić tej sprawie odpocząć, jeśli rzeczywiście istnieje. Zanurzona w rytmach i troskach współczesnego weneckiego życia, od historycznej ochrony, przez budownictwo mieszkaniowe, nowe fale afrykańskich migrantów, po nawiedzającą historię kobiety uwięzionej w uszkodzonym wiecznym dzieciństwie, Wody wiecznej młodości to znakomita powieść, idealna na uczczenie dwudziestu pięciu lat tej ukochanej serii.