Władza teologiczna w Kościele: Ponowne rozważenie tradycjonalizmu i hierarchii

Opinie czytelników

Książka dr Stevena Nemesa „Autorytet teologiczny w Kościele” przedstawia przekonujący argument za powrotem do nauk Jezusa jako ostatecznego autorytetu w chrześcijaństwie. Dr Nemes angażuje się zarówno w protestancką, jak i katolicką perspektywę, opowiadając się za eklezjologią niskiego kościoła, która kładzie nacisk na Chrystusa, a nie na tradycję. Książka odnosi się do powszechnych zastrzeżeń i krytykuje tradycjonalistyczne poglądy, jednocześnie proponując alternatywy, które koncentrują się na Jezusie jako głównym nauczycielu.

⬤ Jasny i przekonujący argument za powrotem do biblijnych podstaw.
⬤ W przemyślany i pozbawiony uprzedzeń sposób odnosi się do różnych tradycji teologicznych.
⬤ Zapewnia silną obronę eklezjologii niskiego kościoła.
⬤ Podważa autorytet tradycji i hierarchii na rzecz nauk Chrystusa.
⬤ Odnosi się do powszechnych zastrzeżeń i przedstawia alternatywne interpretacje.

⬤ Czytelnicy mogą nie zgadzać się ze wszystkimi egzegetycznymi wnioskami Nemesa.
⬤ Niektórzy mogą uznać krytykę tradycjonalizmu za zbyt silną lub lekceważącą.
⬤ Debaty dotyczące autorytetu teologicznego mogą wydawać się niektórym powtarzalne lub zużyte.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Theological Authority in the Church: Reconsidering Traditionalism and Hierarchy

Zawartość książki:

Kto w kościele ma prawo mówić innym, co należy robić lub w co wierzyć ze względu na przyjaźń z Bogiem? Jak należy rozwiązywać spory teologiczne i różnice zdań? Wbrew niedawnemu trendowi w kierunku bardziej „tradycjonalistycznych” i „hierarchicznych” koncepcji roli kościoła w teologii, książka ta argumentuje na podstawie samego Nowego Testamentu za „niską” koncepcją kościelnego autorytetu teologicznego.

Opierając się w szczególności na polemice Jezusa z faryzeuszami, dowodzi, że nikt w kościele nie ma żadnego innego autorytetu niż ten, który w sposób pochodny, omylny i zasadniczo odwracalny odnosi się i świadczy o naukach Jezusa i dziełach Bożych w Nim. Książka kończy się rozszerzonym rozważaniem radykalnych antydogmatycznych i antymetafizycznych konsekwencji tej tezy dla przyszłości protestanckiej teologii chrześcijańskiej w stosunku do tradycji katolickiej.