Wkraczając na Drogę Wielkiego Pojazdu: Dzogczen jako kulminacja mahajany

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że praca Rongzoma jest głębokim, ale wymagającym tekstem na temat dzogczen, opowiadającym się raczej za głębszym zrozumieniem codziennych doświadczeń niż poszukiwaniem transcendencji. Tłumaczenie Dominica Sura jest chwalone za jasność, ale czytelnicy powinni być świadomi wymagającej natury tekstu, wymagającej pewnej wcześniejszej wiedzy buddyjskiej.

Tekst ten oferuje unikalne spojrzenie na oświecenie, które koncentruje się na zrozumieniu codziennych doświadczeń. Rzuca wyzwanie dualistycznemu myśleniu i przedstawia ścieżkę rozpoznawania możliwości we wszystkich stanach umysłu. Tłumaczenie zostało uznane za znakomite i wyraziste, dzięki czemu złożone idee są bardziej przystępne. Czytelnicy donoszą o osiąganiu satysfakcji i wglądu przy wielokrotnym czytaniu.

Tekst zakłada znaczną wcześniejszą wiedzę buddyjską, co może stanowić wyzwanie dla początkujących. Jego złożona natura może zniechęcić tych, którzy nie są przygotowani na trudną lekturę. Mimo to recenzent uważa, że nawet początkujący mogą znaleźć wartość w tym tekście.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Entering the Way of the Great Vehicle: Dzogchen as the Culmination of the Mahayana

Zawartość książki:

Pierwsze angielskie tłumaczenie klasycznego traktatu o tym, jak tybetańska praktyka dzogczen, czyli Wielkiej Doskonałości, jest w rzeczywistości kulminacją ścieżki buddyzmu mahajany.

Rongzom Ch kyi Zangpo napisał ten traktat w XI wieku podczas renesansu buddyzmu w Tybecie, który został pobudzony przez napływ nowych tłumaczeń indyjskich tekstów buddyjskich, tantr i ezoterycznych przekazów z Indii. Z powodów politycznych i religijnych zwolennicy "nowych szkół" buddyzmu tybetańskiego, którym sprzyjały te nowe tłumaczenia, uznali starszą tradycję linii i przekazów za nieczystą i dekadencką. Rongzompa skomponował przetłumaczoną tutaj pracę, aby jasno i ostatecznie wyartykułować, w jaki sposób dzogczen jest bardzo zgodny z szeroką gamą nauk sutr i tantr, za którymi opowiadają się wszystkie szkoły tybetańskie. Używając rodzajów filozoficznych i lingwistycznych analiz preferowanych przez nowe szkoły, wykazuje, że Wielka Doskonałość jest rzeczywiście kulminacją i dojrzewaniem Mahāyāny, Wielkiego Pojazdu.

Głównym tematem tego dzieła jest pojęcie iluzorycznego przejawienia, ponieważ kiedy ktoś głęboko uświadamia sobie, że wszystkie przejawienia są iluzoryczne, uświadamia sobie również, że wszystkie przejawienia są pod tym względem równe. Mówi się, że urzeczywistnienie równości wszystkich zjawisk jest podejściem do ścieżki Wielkiej Doskonałości, które uwalnia zarówno od chwytania się, jak i odrzucania przejawień. Jednak dla tych, którzy nie są w stanie pozostać bez wysiłku w naturalnym stanie, w ostatnim rozdziale Rongzompa opisuje również, w jaki sposób ścieżki z wysiłkiem są włączone do podejścia Wielkiej Doskonałości.