Wiolonczela wciąż śpiewa: Pokoleniowa opowieść o Holokauście i transformującej mocy muzyki

Opinie czytelników

Wspomnienia Janet Horvath, „The Cello Still Sings”, oferują głęboko osobistą relację z doświadczeń jej rodziny podczas Holokaustu, koncentrując się na ich odporności i wpływie muzyki na ich życie. Książka porusza tematy związane z historią, dynamiką rodziny i psychologicznym wpływem przeżytej traumy, zapewniając czytelnikom zarówno perspektywę historyczną, jak i współczesne znaczenie. Narracja jest bogata w emocjonalną głębię, wywołując radość, smutek i refleksję nad przeszłością i teraźniejszością.

⬤ Pięknie napisana, wciągająca opowieść
⬤ głęboko osobista i powiązana
⬤ podkreśla moc muzyki
⬤ oferuje cenne spostrzeżenia historyczne
⬤ wywołuje spektrum emocji
⬤ bada dynamikę rodziny i jej wpływ na tożsamość
⬤ odnosi się do współczesnych kwestii faszyzmu i nietolerancji.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za trudny lub bolesny
⬤ niektóre tematy mogą być intensywne i wywoływać dyskomfort
⬤ skupienie się na genealogii i dynamice rodziny może być dla niektórych skomplikowane.

(na podstawie 94 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Cello Still Sings: A Generational Story of the Holocaust and of the Transformative Power of Music

Zawartość książki:

Rozległa historia trzech pokoleń pogrążonych w długim cieniu Holokaustu The Cello Still Sings to żywa, poruszająca i prawdziwa historia osobistego odkrycia. Jako dziecko Janet jest prześladowana przez niesamowitą ciszę otaczającą doświadczenia jej rodziców. George i Katherine, dwoje profesjonalnych muzyków i ocalałych z Holokaustu, zakopują wspomnienia o tym, kim i czym byli wcześniej, wyciszając przeszłość, aby żyć. Muzyka jest ich kołem ratunkowym.

Po pięciu dekadach tajemnic Janet w końcu odkrywa swoje dziedzictwo Holokaustu, gdy natrafia na wskazówkę. Po wojnie George występował w programach podnoszących morale w całej Bawarii w dwudziestoosobowej orkiestrze ocalałych z obozów koncentracyjnych. Chociaż Janet również została wiolonczelistką, jej ojciec nigdy nie ujawnił, że dwa z programów w 1948 roku poprowadził legendarny amerykański maestro Leonard Bernstein.

Ojciec Janet miał więcej szczęścia niż inni. Kiedy został złapany do ciężkiej pracy, ledwo unikając deportacji do obozów zagłady w Auschwitz, kochający muzykę nazistowski strażnik dał mu rękawiczki, aby chronić jego grające na wiolonczeli dłonie. Wspomnienia Janet o Holokauście są głęboko osobiste i pouczające. Poprzez humor i barwne opowiadanie historii wplata życie swoich rodziców w swoje własne i oddaje intensywność ich życiowych doświadczeń. Trwałe blizny są leczone dzięki sile i mocy muzyki, a ich muzykowanie jednoczy ludzi z pokolenia na pokolenie.