Wiolonczela wciąż śpiewa: Pokoleniowa opowieść o Holokauście i przemieniającej sile muzyki

Opinie czytelników

Książka „The Cello Still Sings” autorstwa Janet Horvath to głęboko osobisty pamiętnik, który przeplata doświadczenia autorki z historią jej rodziny jako ocalałych z Holokaustu. Zgłębia tematy pamięci, traumy i uzdrawiającej mocy muzyki, zapewniając jednocześnie przejmującą refleksję na temat wpływu Holokaustu na kolejne pokolenia. Narracja łączy w sobie osobistą opowieść i kontekst historyczny, dzięki czemu jest to fascynująca lektura dla każdego zainteresowanego tymi tematami.

Pamiętnik jest pięknie napisany i emocjonalnie przekonujący, wciągając czytelników w intymną historię rodzinną. Skutecznie oddaje złożoność dynamiki rodzinnej, wpływ traumy i rolę muzyki w leczeniu. Autor oferuje unikalne spojrzenie na Holokaust, które jest rzadziej reprezentowane w literaturze. Czytelnicy doceniają głębię i serce stojące za opowiadaniem historii, a także wciągający styl pisania, który równoważy bolesną historię z humorem i nadzieją.

Niektórzy czytelnicy uważają, że temat jest trudny i ciężki emocjonalnie, co może wymagać przerw podczas czytania. Ponadto, chociaż książka zawiera istotny kontekst historyczny, osoby niezaznajomione z Holokaustem mogą uznać niektóre aspekty za mniej przystępne. Niektórzy mogą preferować bardziej prostą narrację, bez przeplatania elementów żywnościowych i kulturowych.

(na podstawie 94 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Cello Still Sings: A Generational Story of the Holocaust and of the Transformative Power of Music

Zawartość książki:

Rozległa historia trzech pokoleń pogrążonych w długim cieniu Holokaustu The Cello Still Sings to żywa, poruszająca i prawdziwa historia osobistego odkrycia. Jako dziecko Janet jest prześladowana przez niesamowitą ciszę otaczającą doświadczenia jej rodziców. George i Katherine, dwoje profesjonalnych muzyków i ocalałych z Holokaustu, zakopują wspomnienia o tym, kim i czym byli wcześniej, wyciszając przeszłość, aby żyć. Muzyka jest ich kołem ratunkowym.

Po pięciu dekadach tajemnic Janet w końcu odkrywa swoje dziedzictwo Holokaustu, gdy natrafia na wskazówkę. Po wojnie George występował w programach podnoszących morale w całej Bawarii w dwudziestoosobowej orkiestrze ocalałych z obozów koncentracyjnych. Chociaż Janet również została wiolonczelistką, jej ojciec nigdy nie ujawnił, że dwa z programów w 1948 roku poprowadził legendarny amerykański maestro Leonard Bernstein.

Ojciec Janet miał więcej szczęścia niż inni. Kiedy został złapany do ciężkiej pracy, ledwo unikając deportacji do obozów zagłady w Auschwitz, kochający muzykę nazistowski strażnik dał mu rękawiczki, aby chronić jego grające na wiolonczeli dłonie. Wspomnienia Janet o Holokauście są głęboko osobiste i pouczające. Poprzez humor i barwne opowiadanie historii wplata życie swoich rodziców w swoje własne i oddaje intensywność ich życiowych doświadczeń. Trwałe blizny są leczone dzięki sile i mocy muzyki, a ich muzykowanie jednoczy ludzi z pokolenia na pokolenie.