Wierzby

Opinie czytelników

Recenzje powieści „The Willows” autorstwa Algernona Blackwooda podkreślają jej klimatyczną i nawiedzającą jakość, chwaląc ją za liryczną prozę i skuteczne budowanie grozy. Wielu recenzentów docenia psychologiczną głębię i poczucie niewytłumaczalnego strachu, które przenika tę historię, często porównując ją do dzieł takich autorów jak H.P. Lovecraft i Edgar Allan Poe. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują brak wyraźnej akcji i rozwiązania, uważając, że historia może nie spodobać się tym, którzy wolą nowoczesny horror lub jasne narracje.

⬤ Liryczna i elegancka proza, która tworzy silną atmosferę.
⬤ Skuteczny suspens i stopniowe budowanie napięcia.
⬤ Angażuje wyobraźnię czytelnika, wywołując poczucie niewytłumaczalnego strachu.
⬤ Uważany za klasykę literatury nadprzyrodzonej; niektórzy uważają, że przypomina Poego i Lovecrafta.
⬤ Bogaty opis i wciągająca sceneria naturalna.
⬤ Krótka długość sprawia, że można ją strawić podczas jednej sesji czytania.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać tempo za powolne, a narrację za rozczarowującą, ponieważ brakuje w niej konwencjonalnej akcji.
⬤ Zakończenie jest niejednoznaczne i może pozostawić czytelnika z poczuciem niedosytu lub dezorientacji.
⬤ Język i styl mogą wydawać się przestarzałe i trudne dla współczesnych odbiorców.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać ten horror za niewystarczająco przerażający lub wciągający w porównaniu do współczesnych opowieści grozy.

(na podstawie 182 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Willows

Zawartość książki:

Algernon Blackwood (1869-1951) był jednym z największych pisarzy nadprzyrodzonych wszech czasów, a "Wierzby" to jego arcydzieło, chwalone jako jeden z największych horrorów, jakie kiedykolwiek napisano. Niniejsze wydanie zawiera nowe wprowadzenie autorstwa Johna Gregory'ego Betancourta. H. P. Lovecraft w swoim eseju "Nadprzyrodzony horror w literaturze" napisał: "Mniej intensywny niż Machen w nakreślaniu skrajności surowego strachu, ale nieskończenie bardziej przywiązany do idei nierealnego świata nieustannie naciskającego na nasz, jest natchniony i płodny Algernon Blackwood, pośród którego obszernej i nierównej twórczości można znaleźć jedne z najlepszych dzieł literatury widmowej tego lub jakiegokolwiek wieku. Jakość geniuszu pana Blackwooda nie podlega dyskusji.

Nikt bowiem nie zbliżył się nawet do umiejętności, powagi i drobiazgowej wierności, z jaką rejestruje on wydźwięk dziwności w zwykłych rzeczach i doświadczeniach, ani do nadnaturalnej wnikliwości, z jaką buduje szczegół po szczególe kompletne doznania i percepcje prowadzące od rzeczywistości do nadprzyrodzonego życia lub wizji. Bez znaczącego opanowania poetyckiej magii zwykłych słów, jest on jedynym absolutnym i niekwestionowanym mistrzem dziwnej atmosfery.

Potrafi też z prostego fragmentu pozbawionego humoru opisu psychologicznego stworzyć coś, co można nazwać opowieścią. Przede wszystkim rozumie, jak w pełni niektóre wrażliwe umysły wiecznie przebywają na pograniczu snu i jak stosunkowo niewielka jest różnica między obrazami utworzonymi z rzeczywistych obiektów a tymi, które są pobudzane przez grę wyobraźni".