Wiersz przyrodniczy

Opinie czytelników

Nature Poem autorstwa Tommy'ego Pico to wciągająca eksploracja tożsamości, kultury i złożonego związku między współczesnym życiem a korzeniami przodków. Czytelnicy uważają ją zarówno za głęboką, jak i humorystyczną, chwaląc jej innowacyjne użycie języka i możliwość odniesienia. Książka charakteryzuje się mieszanką osobistych anegdot, krytyki społecznej i przezwyciężania stereotypów, co prowadzi do emocjonalnych i prowokujących do myślenia doświadczeń czytelniczych.

⬤ Wciągający i przystępny język
⬤ Świeży i współczesny styl.
⬤ Głęboki wpływ emocjonalny z humorem i dowcipem, skłaniający czytelników do refleksji nad złożonymi tematami tożsamości i kultury.
⬤ Szybka lektura, która pozostaje z tobą
⬤ wielu czytelników jest zmuszonych do ponownego przeczytania.
⬤ Odwołuje się do szerokiego grona odbiorców, w tym tych, którzy zazwyczaj nie lubią poezji.
⬤ Bogata w spostrzeżenia, z zapadającymi w pamięć cytatami i momentami, które rezonują z czytelnikami.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za trudny lub ciężki.
⬤ Złożoność tematów może wymagać starannego rozważenia, aby w pełni je docenić.
⬤ Kilku recenzentów wspomniało o trudnościach z przeczytaniem całości na raz, choć i tak podobały im się przeczytane fragmenty.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nature Poem

Zawartość książki:

Nature Poem podąża za Teebsem - młodym, queerowym, amerykańskim poetą indiańskim (lub NDN) - który nie może zmusić się do napisania wiersza przyrodniczego. Dla urodzonego w rezerwacie, mieszkającego w mieście hipstera, ćwiczenie to wydaje się stereotypowe, redukcyjne i nudne.

Nienawidzi natury. Woli światła miasta od nocnego nieba. Uderzyłby drzewo w twarz.

Wolałby napisać górę hashtagowych puent o śmierci i dać głowę w łazience pizzerii; wolałby pisać ody do Arethy Franklin i Hole. Choć jest nieugięty - a nawet zaciekły - w kwestii niechęci do słowa „naturalny”, w trakcie książki widzimy, jak konfrontuje się z asymilacyjnymi, historycznymi, kolonialno-białymi ideami, które łączą ludzi NDN z naturą.

Im bliżej jego ludzie byli utożsamiani ze „światem przyrody”, tym łatwiej było ich wykosić jak zarośla. Ale Teebs stopniowo uczy się interpretować konstelacje przez własny pryzmat, wraz z ludzką naturą, seksualnością, językiem, muzyką i Twitterem.

Nawet gdy liczy się z oczywistym przeznaczeniem, ludobójstwem i stuleciami pozbawienia praw obywatelskich, uczy się wiary we własny głos.