Ocena:
The Grand Design: Strategy & The US Civil War autorstwa Dona Stokera stanowi strategiczną analizę amerykańskiej wojny secesyjnej, kładąc nacisk na nadrzędne plany i strategie wojskowe zarówno po stronie Unii, jak i Konfederacji. Książka jest znana ze swojej głębi i wglądu w strategiczną dynamikę wojny, choć może być gęsta i może nie zaspokoić wszystkich odbiorców.
Zalety:⬤ Oferuje unikalne strategiczne spojrzenie na wojnę secesyjną, koncentrując się na ogólnej strategii, a nie na poszczególnych bitwach.
⬤ Wszechstronna analiza decyzji strategicznych i kontekstu politycznego wpływającego na wojnę.
⬤ Wciągająca dla czytelników zainteresowanych strategią i operacjami wojskowymi.
⬤ Zawiera dobre porównania przywództwa i strategii Lincolna i Davisa, oceniając ich skuteczność.
⬤ Cenne źródło wiedzy dla studentów historii wojskowości chcących zrozumieć strategiczne poziomy działań wojennych.
⬤ Gęsta i potencjalnie przytłaczająca dla czytelników bez solidnego zaplecza w historii wojny secesyjnej lub teorii wojskowości.
⬤ Czasami grzęźnie w szczegółowych opisach, które mogą odciągać uwagę od ogólnych tematów strategicznych.
⬤ Ograniczone skupienie się na doświadczeniach poszczególnych żołnierzy i bitwach, co niektórzy czytelnicy mogą uznać za mało angażujące.
⬤ Niektóre recenzje wskazywały na mylącą prezentację pojęć i terminów, co czasami utrudniało śledzenie lektury.
(na podstawie 34 opinii czytelników)
Grand Design: Strategy and the U.S. Civil War
Pomimo obfitości książek na temat wojny secesyjnej, żadna z nich nie skupiała się wyłącznie na tym, co w rzeczywistości było czynnikiem decydującym o wyniku konfliktu: różnicach w strategii Unii i Południa. W The Grand Design Donald Stoker po raz pierwszy przedstawia kompleksowy i często zaskakujący opis strategii, która ewoluowała między Fort Sumter a Appomattox.
Przypominając nam, że strategia różni się od taktyki (rozmieszczenia na polu bitwy) i operacji (kampanii prowadzonych w celu realizacji strategii), Stoker bada, w jaki sposób Abraham Lincoln i Jefferson Davis zidentyfikowali swoje cele polityczne i współpracowali ze swoimi generałami, aby stworzyć wojskowe środki do ich osiągnięcia - lub jak często tego nie robili. Stoker pokazuje, że Davis, pomimo wykształcenia zdobytego w West Point i doświadczenia jako sekretarz wojny, ostatecznie zawiódł jako strateg, tracąc kontrolę nad polityczną stroną wojny. Z kolei Lincoln rozwinął jasną wizję strategiczną, ale przez lata nie udało mu się zmusić swoich generałów do jej wdrożenia.
I chociaż Robert E. Lee był nieomylny w swojej zdolności do określenia strategicznego serca Unii - jej środka ciężkości - okazał się błędny w swojej ocenie tego, jak ją zniszczyć.
Historycy często argumentowali, że przewaga Północy w populacji i przemyśle zapewniła pewne zwycięstwo. W The Grand Design Stoker potwierdza centralne znaczenie nadrzędnego planu każdej ze stron, przekonująco argumentując, że to strategia zadecydowała o wyniku wielkiego amerykańskiego konfliktu narodowego.
