Wielka katastrofa: Ormianie i Turcy w cieniu ludobójstwa

Opinie czytelników

Książka „Wielka katastrofa” autorstwa Thomasa De Waala oferuje dobrze zbadaną i czytelną eksplorację ludobójstwa Ormian i jego trwałego wpływu na Ormian i Turków na przestrzeni ostatniego stulecia. Chociaż prezentuje unikalną perspektywę, koncentrując się na następstwach ludobójstwa, spotyka się również z krytyką za niewystarczające przekazanie pełnej skali wydarzeń i bagatelizowanie istotnych aspektów narracji historycznej, szczególnie w odniesieniu do obecnych konfliktów.

⬤ Dobrze napisana i bardzo czytelna
⬤ zapewnia unikalne spojrzenie na ludobójstwo Ormian i jego następstwa
⬤ dokładnie zbadana z cennym wglądem w dynamikę międzyetniczną i kontekst historyczny
⬤ polecana dla osób zainteresowanych studiami etnicznymi i historią
⬤ skutecznie rzuca światło na złożoność stosunków ormiańsko-tureckich.

⬤ Może nie w pełni podkreślać epicką skalę ludobójstwa
⬤ nieproporcjonalnie podkreśla „ormiańskie represje”
⬤ pomija krytyczne aspekty prawne i finansowe związane z utraconymi nieruchomościami Ormian
⬤ próbuje oddzielić ludobójstwo od obecnych konfliktów z Azerami, co niektórzy czytelnicy uznali za mylące
⬤ sporadyczne nieścisłości i użycie niejednoznacznego języka w odniesieniu do terminu „ludobójstwo”.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Great Catastrophe: Armenians and Turks in the Shadow of Genocide

Zawartość książki:

Zniszczenie Ormian w Imperium Osmańskim w latach 1915-16 było największym okrucieństwem I wojny światowej. Zginęło około miliona Ormian, a ci, którzy przeżyli, zostali rozproszeni po całym świecie. Chociaż minęło już sto lat, kwestia tego, co większość świata nazywa ludobójstwem Ormian w 1915 r., jest nadal żywą i dzielącą kwestią, która mobilizuje Ormian na całym świecie, kształtuje tożsamość i politykę współczesnej Turcji i od lat pochłania uwagę amerykańskich polityków.

W książce Wielka katastrofa wybitny naukowiec i reporter Thomas de Waal przygląda się następstwom i polityce ludobójstwa Ormian i opowiada o ostatnich wysiłkach odważnych Ormian, Kurdów i Turków, aby pogodzić się z katastrofą, gdy Turcja wkracza w nową erę post-kemalistowską. Historia tego, co stało się z Ormianami w latach 1915-16 jest dobrze znana. Tutaj poznajemy „historię historii” i mniej znaną historię tego, co stało się z Ormianami, Kurdami i Turkami w następnym stuleciu. De Waal opowiada o tym, jak różne pokolenia radziły sobie z kwestią „wielkiej katastrofy” od lat dwudziestych XX wieku aż do fiaska protokołów podpisanych przez niepodległą Armenię i Turcję w 2010 roku. Kłótnie między Ormianami z diaspory popierającymi i sprzeciwiającymi się Związkowi Radzieckiemu przerodziły się w przemoc, a ich kulminacją było zabójstwo arcybiskupa w 1933 roku. Stworzenie słowa „ludobójstwo”, rozwój nowoczesnej polityki tożsamości i 50. rocznica masakr ożywiły nowe pokolenie Ormian. W Turcji kwestia ta została początkowo zapomniana, by powrócić do agendy politycznej w kontekście zimnej wojny i wybuchu ormiańskiego terroryzmu. Niedawno Turcja zaczęła konfrontować się ze swoim tabu. W zadziwiającym odrodzeniu historii mówionej, potomkowie dziesiątek tysięcy „zislamizowanych Ormian”, którzy pozostawali w cieniu od 1915 roku, zaczęli się odradzać i odzyskiwać swoją tożsamość.

Opierając się na źródłach archiwalnych, reportażach i poruszających osobistych historiach, de Waal opowiada pełną historię stosunków ormiańsko-tureckich od czasu ludobójstwa we wszystkich jego niezwykłych zwrotach akcji. Spogląda za propagandę, aby zbadać realia straszliwej historycznej zbrodni i dzielącej „polityki ludobójstwa”, którą wywołała. Książka rzuca światło nie tylko na nasze rozumienie stosunków ormiańsko-tureckich, ale także na to, jak masowe okrucieństwa i historyczne tragedie kształtują współczesną politykę.