Ocena:
Recenzje książki Elizy podkreślają silną więź emocjonalną, jaką czytelnicy czują z jej pisarstwem, zwracając uwagę na jego wizualną surowość i radość, jaką przynosi. Jej twórczość jest doceniana za śmiałość i głębię, a także za uniwersalne podejście do ludzkich zmagań.
Zalety:Czytelnicy uważają, że pisarstwo Elizy wywołuje silny zmysł wizualny, przekazując radość i głębię. Jej poezja jest opisywana jako podnosząca na duchu i zrozumiała, rezonująca z osobistymi i uniwersalnymi tematami ludzkości. Emocjonalny wpływ jej twórczości dobrze łączy się z publicznością.
Wady:Chociaż recenzje są w przeważającej mierze pozytywne, niektórzy czytelnicy mogą uznać konkretne tematy za mniej zrozumiałe, jeśli nie doświadczyli podobnych okoliczności życiowych, takich jak konflikt. Nie jest to jednak wyraźnie wskazane jako wada w recenzjach.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Pojawiły się krzesła.
I wyraźny żółty stukot.
uderzenia piłki.
Mówi jakoś, teraz, gdy jest jesień.
Jestem wspomnieniem samego siebie.
Całe moje stare życie.
Czasami cię opłakuję.
W miejscach, w których mógłbyś być.
Październik.
Wiersze w tym zadziornym debiucie są próbą zarejestrowania tego, co ważne. Jak reporterskie depesze, dotyczą one różnych form spustoszenia: co to znaczy czuć się jak w domu w zniszczonych miejscach, a następnie doświadczać samotności i dyslokacji w tym, co znajome. Zbiór porusza się między światem wewnętrznym i zewnętrznym - rozczarowanie powrotem, poczucie winy i dreszczyk emocji związany z wyjazdem, nieoczekiwane spotkania w zniszczonych miejscach - a dzięki bezlitosnym obserwacjom wyrytym w najskromniejszych wersach wiersze w Wideawake Field ostro i poruszająco poruszają się po biegunach domu i poza nim.
