Ocena:
Książka jest urzekającą kolekcją landays, prezentującą głosy i przejmującą poezję afgańskich kobiet. Zapewnia niezbędny kontekst i tło, dzięki czemu jest pouczającą lekturą dla każdego zainteresowanego zrozumieniem doświadczeń i ekspresji tych kobiet, szczególnie w bogatym kulturowo i wymagającym otoczeniu.
Zalety:Szybka i fascynująca lektura, poniżej 150 stron, zapewnia wspaniały kontekst, pouczającą i inspirującą treść, prezentuje rzadko zauważane prace kobiet, piękny język i fotografie, daje wgląd w kulturę afgańską, prawdziwy i żywy portret życia kobiet, eleganckie i mądre spostrzeżenia.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali sekcje objaśniające za mniej spójne, poczucie identyczności w wierszach i wspomnieli, że kolekcja może nie być konieczna do zrozumienia landays, ponieważ przykłady są dostępne online.
(na podstawie 31 opinii czytelników)
I Am the Beggar of the World: Landays from Contemporary Afghanistan
Otwierający oczy zbiór tajnych wierszy afgańskich kobiet
Ponieważ moja miłość jest amerykańska.
Pęcherze kwitną na moim sercu.
Afgańczycy szanują poezję, zwłaszcza wysokie formy literackie wywodzące się z języka perskiego lub arabskiego. Ale powyższy wiersz to ludowy dwuwiersz - landay, starożytna ustna i anonimowa forma stworzona przez i dla głównie niepiśmiennych ludzi: ponad 20 milionów pasztuńskich kobiet, które rozciągają się na granicy Afganistanu i Pakistanu. Wojna, separacja, ojczyzna, miłość - to tematy landayów, które są brutalne i oszczędne, mogą być remiksowane jak rap i są potężne, ponieważ nie próbują być literackie. Od Facebooka, przez ataki dronów, po pieśni starożytnych karawan, które po raz pierwszy przywiozły te wiersze do Afganistanu tysiące lat temu, landays odzwierciedlają współczesne życie Pasztunów i wpływ trzech dekad wojny. W obliczu zbliżającego się wycofania Stanów Zjednoczonych w 2014 roku, są to głosy protestu najbardziej narażone na utratę, gdy Amerykanie odejdą.
Po zapoznaniu się z historią nastolatki, której zabroniono pisać wiersze i która podpaliła się w proteście, poetka Eliza Griswold i fotograf Seamus Murphy udali się do Afganistanu, by poznać te kobiety i zebrać ich wiersze. Wiersze zebrane w I Am the Beggar of the World wyrażają zbiorową wściekłość, lament, brudny żart, miłość do ojczyzny, bolesną tęsknotę, wezwanie do broni, a wszystko to przeczy łatwemu wizerunkowi pasztuńskiej kobiety jako niemego ducha pod niebieską burką.
