Wersety dla zmarłych

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Verses for the Dead” to dobrze przyjęta pozycja w serii Pendergast, chwalona za wciągającą fabułę, rozwój postaci i odświeżające odejście od poprzednich wątków nadprzyrodzonych. Czytelnicy cieszą się dynamiką między Pendergastem i jego nowym partnerem, agentem Coldmoonem, i doceniają wciągającą tajemnicę osadzoną w nowym miejscu. Niektórzy fani wyrażają jednak rozczarowanie brakiem elementów nadprzyrodzonych, które były znakiem rozpoznawczym serii w przeszłości.

⬤ # Szybkie tempo i przyjemna lektura.
⬤ Silny rozwój postaci, szczególnie agenta Coldmoona.
⬤ Wciągająca i wyjątkowa zagadka morderstwa, która unika elementów fantasy.
⬤ Świeża sceneria w Miami ze szczegółowymi opisami.
⬤ Dobra samodzielna pozycja dla nowych czytelników.
⬤ Trzymająca w napięciu fabuła z interesującymi zwrotami akcji.

⬤ Niektórzy fani tęsknią za nadprzyrodzonymi elementami i znajomymi postaciami.
⬤ Tajemnica jest opisana jako nieco „normalna” dla powieści Pendergasta, co prowadzi do rozczarowania niektórych czytelników.
⬤ Kilku zwróciło uwagę na pośpieszne zakończenie.
⬤ Dynamika postaci i wyniki mogą wydawać się przewidywalne dla długoletnich fanów.

(na podstawie 1066 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Verses for the Dead

Zawartość książki:

Preston & Child powracają ze swoją #1 bestsellerową serią, stawiając agenta specjalnego FBI Pendergasta przed jedynym wyzwaniem, którego nigdy się nie spodziewał: partnerem.

Po zmianie kierownictwa w nowojorskim biurze FBI, A. X. L. Pendergast zostaje nagle zmuszony do zaakceptowania niewyobrażalnego warunku dalszego zatrudnienia: słynny nieuczciwy agent musi teraz pracować z partnerem.

Pendergast i jego nowy kolega z zespołu, młodszy agent Coldmoon, zostają przydzieleni do Miami Beach, gdzie wysyp zabójstw dokonanych przez krwiożerczego psychopatę wyróżnia się mylącym M. O.: wycinanie serc swoich ofiar i pozostawianie ich - wraz z tajemniczymi odręcznymi listami - na lokalnych nagrobkach, niepowiązanych ze sobą z wyjątkiem jednego dziwacznego sposobu: wszystkie należały do kobiet, które popełniły samobójstwo.

Ale pozorny brak związku między dawnymi samobójstwami a nowymi morderstwami wkrótce staje się najmniejszym zmartwieniem Pendergasta. W miarę jak zagłębia się w sprawę, zdaje sobie sprawę, że nowe brutalne zbrodnie mogą być tylko wierzchołkiem góry lodowej: spisku śmierci, który sięga dziesięcioleci wstecz.