Wendeta maszynowa

Opinie czytelników

Najnowsza część trylogii Prefect Dreyfus Emergency, „Machine Vendetta” autorstwa Alastaira Reynoldsa, otrzymała pozytywne opinie za wciągającą narrację, głębię postaci i pomysłowe budowanie świata w uniwersum Glitterband. Czytelnicy doceniają kulminację łuków fabularnych i rozwój postaci, ale niektórzy wyrażają rozczarowanie zakończeniem i uważają je za mniej satysfakcjonujące lub realistyczne.

Czytelnikom podoba się pomysłowe budowanie świata, wciągające wątki, złożone postacie i dobrze napisana narracja. Książka jest chwalona za napięcie, emocjonalną głębię i sekwencje pełne akcji. Fani serii uważają, że jest to satysfakcjonujące zakończenie ustalonych wątków i doceniają rozwój postaci, zwłaszcza Toma Dreyfusa i interakcje z istotami AI.

Kilku recenzentów zauważyło, że zakończenie wydaje się nierealistyczne lub zbyt uporządkowane, co prowadzi do rozczarowania. Niektórzy czytelnicy uważali, że przeczytanie poprzednich książek jest niezbędne do czerpania pełnej przyjemności z lektury, a inni wspominali o takich kwestiach, jak literówki i błędy gramatyczne. Złożoność fabuły sprawiła, że niektórym trudno było za nią nadążyć, zwłaszcza po długiej przerwie między lekturami.

(na podstawie 67 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Machine Vendetta

Zawartość książki:

Panoply to niewielka, skuteczna policja, której zadaniem jest utrzymywanie rządów demokracji wśród dziesięciu tysięcy różnych państw-miast orbitujących wokół planety Yellowstone.

Ingvar Tench była jednym z najbardziej doświadczonych agentów Panoply. Dlaczego więc weszła samotnie i praktycznie bez broni do siedliska, w którym panowała zaciekła uraza wobec jej organizacji?

Podczas gdy jego koledzy zbierają się do kupy, Dreyfus musi zmierzyć się ze swoim sumieniem. Cztery lata temu, gdy śledztwo związane z jednym z jego najgroźniejszych przeciwników stało się zbyt osobiste, Dreyfus zaaranżował, by Tench kontynuowała śledztwo przez pełnomocnika.

Czy wykorzystując ją - choć miał ku temu swoje powody - Dreyfus również postawił ją na linii ognia?

I co przygoda Tencha mówi mu o wrogu, którego miał nadzieję uśpić?

Pochwały dla Alastaira Reynoldsa:

„Czołowe światło nowej brytyjskiej space opery” Los Angeles Review of Books o Alastair Reynolds.

„Jeden z gigantów nowej brytyjskiej space opery” io9 o Alastair Reynolds.

„(Reynolds) jest mistrzem space opery” The Times (UK) o Blue Remembered Earth.

'(Reynolds) jest najbardziej utalentowanym pisarzem hard SF pracującym obecnie' Publishers Weekly o Beyond the Aquila Rift.