Elysium Fire

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Elysium Fire” Alastaira Reynoldsa otrzymuje mieszane recenzje od czytelników. Podczas gdy wielu chwali wciągające postacie i zawiłą fabułę osadzoną w pomysłowym uniwersum Revelation Space, niektórzy wyrażają rozczarowanie w porównaniu do swojego poprzednika, „The Prefect”. Narracja jest doceniana za głębię i połączenie tajemnicy z elementami science-fiction, ale krytyka obejmuje zależność od wcześniejszej znajomości serii oraz niespójności w tempie i realizacji fabuły.

Świetny rozwój postaci, wciągająca i trzymająca w napięciu fabuła, interesująca sceneria w Glitter Band, mocna narracja z przemyślanymi wątkami, dobrze wykonane elementy detektywistyczne, wciągające zwroty akcji i dobrze sprawdza się jako samodzielna lektura dla nowych czytelników.

Nie jest tak mocna jak „The Prefect”, wymaga znajomości poprzednich książek, niektórzy czytelnicy uznali ją za formalną i zbytnio polegającą na wcześniejszych strukturach, problemy z tempem i przewidywalnością pod koniec, a także liczne błędy korektorskie w wydaniu, które zakłócają wrażenia z czytania.

(na podstawie 185 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Elysium Fire to tląca się opowieść o mordercach, tajnych kultystach, zmanipulowanych wspomnieniach i niewyobrażalnej potędze, o bezdennej korupcji i obezwładniającym idealizmie króla współczesnej space opery.

Dziesięć tysięcy miast-państw orbituje wokół planety Yellowstone, tworząc niemal idealny demokratyczny raj dla ludzi.

Ale nawet utopia potrzebuje policji. Dla obywateli Glitter Band taką organizacją jest Panoply, a prefekci są jej pracownikami.

Prefekt Tom Dreyfus ma do czynienia z nową sytuacją kryzysową. We wszystkich siedliskach i setkach milionów ich obywateli ludzie umierają nagle i przypadkowo, padając ofiarą dziwacznej i bezprecedensowej awarii swoich implantów neuronowych. A ci "topielcy" nie pozostawiają za sobą żadnych wskazówek co do przyczyny ich śmierci...

W miarę narastania paniki wśród ludności, charyzmatyczna postać sieje powstanie, przekonując niewielką, ale rosnącą liczbę siedlisk do oderwania się od Glitter Band i utworzenia własnych niezależnych kolonii.