We Don't Talk About That: Poruszająca historia przetrwania II wojny światowej

Opinie czytelników

Wspomnienia Giselle Roeder „We Don't Talk About That” to trzymająca w napięciu i bezlitosna relacja z jej życia jako obywatelki Niemiec podczas II wojny światowej i późniejszych trudności pod rządami sowieckimi. Książka wyróżnia się prostą prozą, która żywo opisuje okrucieństwa, z jakimi borykali się cywile, bez pomijania ponurych realiów wojny. Czytelnicy są głęboko poruszeni odwagą Roeder i intymnym portretem dynamiki jej rodziny pośród chaosu wojny.

Pamiętnik jest dobrze napisany i wciągający, dzięki czemu łatwo się go czyta, a jednocześnie wywiera silny wpływ emocjonalny. Relacja Roeder jest bogata w szczegóły, zapewniając rzadkie i niezbędne spojrzenie na doświadczenia zwykłych ludzi podczas II wojny światowej. Książka wzbudza empatię i uznanie dla życia, a wielu czytelników uznało ją za inspirującą.

Niektórzy czytelnicy uznali jednoznaczne przedstawienie przemocy i trudności za dość trudne i ciężkie do strawienia. Graficzny charakter opisanych doświadczeń może nie być odpowiedni dla wszystkich czytelników, szczególnie tych wrażliwych na takie treści.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Don't Talk About That: A Riveting Story of Survival WWII

Zawartość książki:

Ta opowieść bardziej przypomina historię niż wspomnienia. Rozpoczyna się po I wojnie światowej i przedstawia zmiany w strukturze społecznej wielu krajów europejskich, zwłaszcza w powojennych Niemczech.

Bezrobocie i oszałamiająca inflacja, gdzie pół bochenka chleba kosztowało miliardy, a dwa piwa zaledwie sto miliardów, doprowadziły do powstania Adolfa Hitlera, Austriaka. Obiecał pracę i chleb i dotrzymał obietnic. Kolejne lata przyniosły ogromną poprawę życia, ale także doprowadziły Niemcy do II wojny światowej.

Sześć lat wojny zniszczyło wielkie miasta, a miliony ludzi straciły życie.

Inwazja armii rosyjskiej na wschodnie Niemcy przyniosła horror i niewyobrażalne okrucieństwa dla zwykłych ludzi. Podczas gdy postawa większości ocalałych brzmi: "nie mówimy o tym", autorka znalazła odwagę, by zapisać swoje wspomnienia.

Dorastając w wiejskiej wiosce na Pomorzu, która po wojnie stała się częścią Polski, spokojne życie autorki (Gili) zmieniło się w tragiczne, gdy walki zbliżyły się do jej sąsiedztwa. Rosjanie zabrali jej ojca i wszystkich zdrowych ludzi w wieku od 16 do 60 lat, mężczyzn i kobiety, na Syberię, podczas gdy jej matka i rodzeństwo zostali wysiedleni i stali się przesiedleńcami. Dołączyli do wędrówki tysięcy "drogą donikąd".

Gila była świadkiem makabrycznych aktów przemocy, które szybko ją postarzały. Ledwo przeżyła błonicę, a później, po wyzdrowieniu z duru brzusznego, wzięła na siebie odpowiedzialność za trójkę młodszego rodzeństwa, podczas gdy jej matka pracowała. Pomimo przerwania nauki w wyniku okoliczności, na które nie miała wpływu, determinacja Gili pozwoliła jej zostać nauczycielką wychowania fizycznego i odnoszącą sukcesy kajakarką wyczynową.

Gila przeżyła pierwsze dziesięć lat swojego życia pod rządami nazistów, a nastoletnie lata pod rządami komunistów. Ostateczny podział Niemiec na wschodnie i zachodnie wraz z jego politycznymi konsekwencjami spowodował, że uciekła do Niemiec Zachodnich.

Tutaj udało jej się spełnić dawne marzenie, mimo że stanęła w obliczu nowych wyzwań, w tym niechcianego romansu. Historia Gili to opowieść o bólu serca, odwadze, bólu, miłości, wyzwoleniu i odzyskaniu życia.