Wczesnonowożytne systemy dowodzenia: Generałowie królowej Anny, oficerowie sztabowi i kierowanie działaniami wojennymi aliantów w Niderlandach i Niemczech, 1702-1711

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają dogłębne badania nad aspektami dowodzenia w okresie Marlburian w brytyjskiej historii wojskowości, kładąc nacisk na praktyczne spostrzeżenia, a nie teoretyczne. Czytelnicy doceniają jej wciągającą treść i doskonały stan w momencie dostawy.

Dokładne badania nad aspektami dowodzenia, praktyczne spostrzeżenia na temat sił wielonarodowych, interesujące statystyki dotyczące możliwości wzbogacenia się i szybka dostawa książki.

Logistyka i walka nie są w centrum uwagi, a niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za mniej wciągający w porównaniu z innymi okresami historii wojskowości.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Early Modern Systems of Command: Queen Anne's Generals, Staff Officers and the Direction of Allied Warfare in the Low Countries and Germany, 1702-1711

Zawartość książki:

Anglojęzyczna historia wojny o sukcesję hiszpańską (1701-14) w Niderlandach jest zdominowana przez biografie wojskowe Johna Churchilla, pierwszego księcia Marlborough (1650-1722), oraz studia nad bitwami, w których walczył. Jednak podczas gdy Marlborough wywarł ogromny wpływ jako mąż stanu i generał - działając w mniej elastycznym paradygmacie, który mógł podkreślać aktorów wysokiego szczebla kosztem ich podwładnych - nie kierował swoimi siłami ani nie współpracował z siłami swoich sojuszników. Podczas całego konfliktu Marlborough był w różny sposób wspomagany, podżegany i zakłócany przez wielu oficerów sztabowych i generalnych. Oficerowie ci stanowili mechanizm, za pomocą którego realizowane było dowodzenie ponadregimentalne. Podczas gdy osoby te posiadały godność wojskową zgodnie ze swoją rangą i stanowiskiem, ich rzeczywista władza w armii była w niemałej części czerpana z uprawnień i obowiązków delegowanych im przez głównodowodzącego lub podejmowanych z własnej inicjatywy. Wyraźne łańcuchy dowodzenia w nowoczesnej formie nie istniały. Tacy oficerowie funkcjonowali nie tylko jako istotne elementy własnej armii, ale także w szerszym kontekście konfederackich działań wojennych jako całości. Pochodzili z różnych środowisk i posiadali różne przynależności polityczne, aspiracje i wyobrażenia o obowiązkach. Ich karierami rządziły w równym stopniu patronat i preferencje, co osobiste zasługi.

Rosnące poczucie obowiązku wojskowego komplikowały uprzedzenia, a granica między działalnością publiczną a prywatną była niewyraźna. Niektórzy oficerowie zdobyli bogactwo i bezpieczeństwo finansowe w trakcie wojny.

Inni zostali zrujnowani przez intrygi i intrygi innych. Wczesnonowożytne systemy dowodzenia badają życie tych osób podczas kampanii i naturę aparatu dowodzenia, który tworzyli. Opierając się na bogatym materiale pierwotnym - w tym źródłach dotychczas niezbadanych - analizuje tematy tak różnorodne, jak korupcja, logistyka, sądownictwo wojskowe i gromadzenie danych wywiadowczych. Bada nie tylko stopień, w jakim wszyscy aktorzy, od głównodowodzącego po podległych mu oficerów, byli aktywni w procesach decyzyjnych kampanii, ale także stopień, w jakim przyczynili się do trwającego procesu rozwoju brytyjskiej i europejskiej armii.