Wciąż nie ma wojny

Oryginalny tytuł:

Still No War

Zawartość książki:

Październik 1938 roku. Młody Holender Max Kohnstamm (24 lata), student historii na Uniwersytecie Amsterdamskim, płynie do Nowego Jorku.

Wciąż jest wściekły z powodu układu monachijskiego podpisanego kilka tygodni wcześniej. Nie wierzy w ustępstwa i obawia się najgorszego. Po kilku miesiącach spędzonych w Waszyngtonie, jako student Uniwersytetu Waszyngtońskiego, kupuje używanego roadstera i wyrusza w podróż przez Amerykę kryzysu, kwestii murzyńskiej, Roosevelta i Nowego Ładu.

W tym ostatnim roku przed wybuchem wojny w Europie pisze do swoich rodziców i przyjaciół.

Philip Kohnstamm (63), jego ojciec, jest jednym z jego korespondentów. Sierpień 1939 roku.

SS Washington wypływa do Europy. Na pokładzie znajduje się młody człowiek, którego doświadczenia w USA i refleksje na temat tego, co zagraża Europie, na zawsze skupiły jego myśli. Tylko gwiazdy mogą przewidzieć rolę, jaką odegra w jednej wojnie światowej i dekadę później w zjednoczeniu europejskich przeciwników.

Philip A. Kohnstamm (1875-1951) rozpoczął swoją karierę jako profesor termodynamiki, a następnie jego zainteresowania zmieniły się z fizyki na filozofię, teologię i edukację. Główny budynek Wydziału Edukacji Uniwersytetu Amsterdamskiego nosi jego imię.

Max Kohnstamm (1914), najmłodszy syn Philipa, był więziony przez nazistów w latach 1942-1944. Po zakończeniu wojny królowa Wilhelmina, która powróciła z wygnania w Londynie, mianowała go jednym ze swoich dwóch osobistych sekretarzy.

W 1956 r. Jean Monnet, jeden z ojców założycieli Unii Europejskiej, mianował Maxa sekretarzem generalnym Komitetu Działań na rzecz Stanów Zjednoczonych Europy. W 1976 r.

Max został pierwszym przewodniczącym Uniwersytetu Europejskiego we Florencji.

Dolph Kohnstamm (1937), wnuk Philipa i siostrzeniec Maxa, był profesorem psychologii rozwojowej na Uniwersytecie w Lejdzie w latach 1973-1998.