Walka bez przemocy o wolność Indii, 1905-19

Oryginalny tytuł:

The Nonviolent Struggle for Indian Freedom, 1905-19

Zawartość książki:

Znaczna część niedawnego wzrostu pisania o praktyce oporu bez użycia przemocy skupiła się na ruchach, które miały miejsce po zakończeniu II wojny światowej, z których wiele odniosło ogromny sukces. Chociaż fakt, że taka metoda oporu została opracowana w nowoczesnej formie przez Indian, jest uznawany w tym piśmie, do tej pory nie było autorytatywnej historii roli Indian w ewolucji tego zjawiska.

Znany historyk David Hardiman pokazuje, że choć niestosowanie przemocy kojarzy się przede wszystkim z potężną postacią Mahatmy Gandhiego, „bierny opór” był już praktykowany przez nacjonalistów w rządzonych przez Brytyjczyków Indiach, choć nie było tam zasadniczego zaangażowania w niestosowanie przemocy jako takiej. To właśnie Gandhi, najpierw w Afryce Południowej, a następnie w Indiach, rozwinął technikę, którą nazwał „satyagraha”. Jego wysiłki sprawiły, że „niestosowanie przemocy” stało się zarówno nowym słowem w języku angielskim, jak i nową koncepcją polityczną.

Książka ta w szczegółowy sposób przedstawia, na czym polegało niestosowanie przemocy i jakie trudności napotkali pionierzy takiego oporu w latach 1905-19.