Brak współpracy w Indiach: Strategia niestosowania przemocy i protesty, 1920-22

Oryginalny tytuł:

Noncooperation in India: Nonviolent Strategy and Protest, 1920-22

Zawartość książki:

Ruch Nie Współpracy z lat 1920-22, kierowany przez Mahatmę Gandhiego, zakwestionował każdy aspekt brytyjskich rządów w Indiach. Był wspierany przez ludzi ze wszystkich szczebli hierarchii społecznej i zjednoczył hindusów i muzułmanów w sposób, jakiego indyjscy nacjonaliści już nigdy nie osiągnęli.

Była ona wyjątkowo pokojowa. W sumie był to jeden z największych masowych protestów współczesnych czasów. Jednak nie ma prawie żadnych relacji na temat całego ruchu, chociaż wiele jego aspektów zostało omówionych w badaniach na poziomie lokalnym.

Niniejszy tom zarówno łączy, jak i opiera się na tych badaniach, przyglądając się pękniętym ogólnoindyjskim debatom nad strategią; głównym skargom, które napędzały kampanie na poziomie lokalnym; sposobom, w jakie przywódcy splatali te strumienie protestów w ramach nacjonalistycznego programu; oraz charakterystycznym cechom popularnego niestosowania przemocy w słusznej sprawie. Poprzedni tom Davida Hardimana The Nonviolent Struggle for Indian Freedom analizował historię oporu bez przemocy w indyjskim ruchu nacjonalistycznym.

Niniejszy tom kontynuuje jego badania, aby zbadać kulminację tej pierwszej fali walki. Podczas gdy kampania z lat 1920-22 nie osiągnęła pożądanego celu, jakim było natychmiastowe samostanowienie, udało jej się wstrząsnąć autorytetem Brytyjczyków w Indiach.