Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, dziennik May Sarton z jej siedemdziesiątego roku życia jest chwalony za szczerość i liryczny styl, choć niektórzy recenzenci wyrazili pragnienie bardziej osobistych historii i spostrzeżeń. Podczas gdy wielu docenia jej spostrzeżenia na temat samotności, ogrodnictwa i związków, inni uważają, że aspekty książki nadmiernie koncentrują się na wydarzeniach zewnętrznych i kwestiach politycznych.
Zalety:Najważniejszymi cechami książki Sarton są jej przyziemny sposób pisania, piękne opisy przyrody oraz głębokie refleksje na temat życia i samotności. Wielu czytelników uważa jej dzienniki za inspirujące i uduchowione, zapewniające pocieszenie i wgląd w osobiste zmagania. Książka jest również znana ze swoich tematów, które mogą być przydatne dla osób zbliżających się lub doświadczających starzenia się.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że skupienie się na zewnętrznych i historycznych wydarzeniach umniejszyło osobistą głębię emocjonalną typową dla wcześniejszych dzieł Sarton. Pojawiły się również skargi dotyczące jakości druku książki, co utrudniało jej czytanie. Niektórzy uznali, że Sarton przedstawia siebie jako egoistkę, czując, że bardziej skłania się ku autopromocji niż wspomnieniom.
(na podstawie 50 opinii czytelników)
At Seventy: A Journal
May Sarton - poetka, powieściopisarka i kronikarka - zajmuje szczególne miejsce w literaturze amerykańskiej.
Ten nowy dziennik jest kroniką roku, który rozpoczął się 3 maja 1982 roku, w jej siedemdziesiąte urodziny. W swoim domu w Maine delektuje się "doświadczeniem życia w tym pięknym miejscu", rozmyślając o naturze, przyjaciołach i pracy.
"Dlaczego dobrze jest być starym? " zapytano ją na jednym z jej wykładów. "Ponieważ", odpowiedziała, "jestem bardziej sobą niż kiedykolwiek wcześniej".
