Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymała mieszane recenzje, chwalone przez niektórych za wyjątkowy styl pisania i wnikliwą treść, a krytykowane za przestarzałość i niedostępność dla ogółu czytelników. Wiele z nich podkreśla potrzebę posiadania znacznej wiedzy na temat literatury, aby w pełni docenić jej treść.
Zalety:⬤ Wyjątkowy i angażujący styl pisania, który przyciąga zainteresowanie czytelników.
⬤ Wnikliwa treść, która zapewnia głębokie zrozumienie narracji i jej implikacji.
⬤ Ostatni rozdział, który łączy historie ze sprawami Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, jest szczególnie dobrze wykonany.
Wady:⬤ Przestarzała treść, która odwołuje się głównie do literatury z końca XX wieku, co może nie współgrać ze współczesnymi czytelnikami.
⬤ Wymaga rozległej wiedzy na temat krytyki literackiej, aby w pełni ją zrozumieć.
⬤ Niektórzy uważają, że tekst jest słaby i trudny do streszczenia, co odzwierciedla wąską grupę docelową przeznaczoną głównie dla osób dobrze czytających.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Seduced by Story: The Use and Abuse of Narrative
Zawartość książki:
W tej duchowej kontynuacji swojego wpływowego Reading for the Plot, Peter Brooks bada niebezpiecznie uwodzicielską moc opowiadania historii.
"Nie ma na świecie nic potężniejszego niż dobra historia. Nic nie może jej powstrzymać. Nic nie może jej pokonać". Tak mówił Tyrion w finałowym odcinku Gry o Tron, domagając się tronu dla Brana Złamanego. Wielu widzom nie spodobał się ani wybór króla, ani jego uzasadnienie. Ale twierdzenie, że historia prowadzi do dominacji nad światem, wydaje się teraz tak banalne, że jest powszechną mądrością. Wydaje się, że narracja została zaakceptowana jako jedyna forma wiedzy i mowy, która reguluje ludzkie sprawy.
Tak zaczyna się rozrachunek badacza i krytyka literackiego Petera Brooksa z kwitnącym dziś kultem opowieści. Czterdzieści lat po tym, jak Brooks opublikował swoją przełomową pracę Reading for the Plot, swój własny ważny wkład w to, co stało się znane jako "zwrot narracyjny" we współczesnej krytyce i filozofii, powraca, by zakwestionować niekwestionowaną modę, w której historia jest obecnie traktowana jako wymówka lub wyjaśnienie oraz fakt, że każda marka lub polityk jest w nią wyposażony. W dyskusji, która rozciąga się od "Gone Girl" do argumentów prawnych, do władzy, jaką gawędziarze sprawują nad swoimi odbiorcami, do tego, co to znaczy, że czytelnicy i słuchacze projektują siebie w wyobraźni na fikcyjne postacie, Brooks przypomina nam, że wśród mocy narracji jest moc oszukiwania. Właśnie dlatego, że opowieść tak bardzo przyciąga naszą uwagę, musimy być wobec niej sceptyczni i kultywować sposoby myślenia o naszym świecie i nas samych, które są sprzeczne z naszym zamiłowaniem do dobrej historii.
