Ocena:
Recenzja książki „Politics Lost” autorstwa Joe Kleina przedstawia krytyczne spojrzenie na współczesną amerykańską politykę, podkreślając szkodliwą rolę konsultantów politycznych i utratę autentycznych momentów politycznych. Badania Kleina obejmują okres od Jimmy'ego Cartera do wyborów w 2004 roku, krytykując scenariuszowy charakter współczesnych kampanii i opowiadając się za powrotem do szczerości w polityce.
Zalety:Książka jest chwalona za to, że jest interesująca i prowokuje do myślenia. Doświadczenie Kleina w polityce uwiarygodnia jego analizę. Recenzenci doceniają anegdoty i dyskusję na temat degradacji uczciwego dialogu politycznego, który kiedyś charakteryzował amerykańską politykę.
Wady:Krytycy twierdzą, że w książce brakuje proponowanych rozwiązań dla poruszanych w niej kwestii, przez co momentami wydaje się ona nieco powtarzalna i nudna. Niektórzy uważają, że tekst jest rozwlekły i anegdotyczny, co umniejsza ogólny wpływ argumentacji.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Politics Lost: From RFK to W: How Politicians Have Become Less Courageous and More Interested in Keeping Power than in Doing What's R
Ludzie na prawicy są wściekli. Ludzie po lewej są wściekli. A centrum się nie trzyma. Jest tylko jedna rzecz, co do której prawie wszyscy się zgadzają: coś jest bardzo nie tak w Waszyngtonie. Krajem rządzą ankieterzy. Niewielu polityków jest w stanie zdobyć zaufanie wyborców. Obwinianie jest powszechne, a osobistej odpowiedzialności nigdzie nie można znaleźć. W Waszyngtonie panuje cynizm, który przeraża mieszkańców każdego stanu, zarówno czerwonego, jak i niebieskiego. Pytanie brzmi: dlaczego? Bardziej naglące pytanie brzmi: co można z tym zrobić?
Niewiele osób ma większe kwalifikacje do odpowiedzi na oba pytania niż Joe Klein.
Jest wiele głośnych i opiniotwórczych głosów na scenie politycznej, ale nikt nie widzi ani nie pisze z taką jasnością, jaką wnosi ten szanowany obserwator. Spędził całe życie uwikłany w politykę, badając jej niuanse, dziwactwa i upadek. Jest tak samo wściekły i zmęczony jak reszta z nas, więc postanowił coś z tym zrobić - na tych stronach odpowietrza, rekonstruuje, dekonstruuje i ujawnia, w jaki sposób i dlaczego nasi przywódcy są mniej zainteresowani prowadzeniem niż "ciągłą kampanią", którą stało się życie polityczne.
Książkę otwiera poruszająca anegdota z nocy zabójstwa dr Martina Luthera Kinga Jr. Klein odtwarza scenę pojawienia się Roberta Kennedy'ego w czarnej dzielnicy Indianapolis, gdzie wygłosił przejmującą, poetycką mowę, która okazała szacunek publiczności, nadała godność wszystkim, którzy słuchali i stłumiła potencjalne zamieszki. Występując wbrew życzeniom swojej ochrony, był to jeden z ostatnich prawdziwie odważnych i spontanicznych aktów amerykańskiego polityka - i nie jest przypadkiem, że Klein łączy odwagę ze spontanicznością. Od tego momentu Klein rozpoczyna swoją analizę - kampania po kampanii - tego, jak wszystko poszło nie tak. Od technik sondażowych kampanii McGoverna po bojową strategię Rogera Ailesa dla Nixona; od ponownego wynalezienia Partii Republikańskiej przez Reagana po równie błyskotliwą zmianę zakulisowych strategii Lee Atwatera; od Jimmy'ego Cartera przez George'a H.W. Busha po Billa Clintona i George'a W. - a także wewnętrzne spojrzenia na przegrane strony - widzimy, jak Demokraci stają się rozproszeni i przestraszeni, jak system staje się niezrównoważony i jak polityka staje się coraz mniej ideologią, a coraz bardziej sposobem na zdobycie i utrzymanie władzy. Pod koniec jednej z najbardziej ponurych kampanii politycznych w historii - kampanii prezydenckiej Kerry'ego w 2004 roku - rozumiemy, jak takie cechy jak odwaga, spontaniczność i przywództwo zniknęły z naszego politycznego krajobrazu.
W fascynującym rozdziale końcowym autor odmawia udzielenia łatwych odpowiedzi, ponieważ dążenie do łatwych odpowiedzi od dawna stanowi część problemu. Podaje jednak przemyślane rozwiązania, które mogą nas wyciągnąć z tego bałaganu - zwłaszcza jeśli któryś z kandydatów w 2008 roku zwróci na to uwagę.
