Opinie czytelników
Podsumowanie:Powieść „Fall” autorstwa Kristen Callihan przedstawia historię Jaxa, gwiazdy rocka zmagającej się z depresją i lękiem, oraz Stelli, samotnej kobiety, która zostaje jego sąsiadką. Ich relacja rozwija się od przypadkowego spotkania w sklepie spożywczym do głębokiego, powolnego romansu. Książka porusza poważne tematy, takie jak zdrowie psychiczne, z wdziękiem i wnikliwością, zachowując jednocześnie humor i ciepło w całej narracji.
Zalety:⬤ Głęboka więź emocjonalna i rozwój postaci, szczególnie w przedstawieniu kwestii zdrowia psychicznego.
⬤ Dobrze wykreowane, wiarygodne postacie z prawdziwymi zmaganiami.
⬤ Angażujący styl pisania, który wywołuje silne emocje.
⬤ Humorystyczne przekomarzanie się, które dodaje lekkości poważnym tematom. # # Rozgrzewająca historia miłosna, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Silne postacie drugoplanowe wzbogacają fabułę.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tempo jest powolne, a fabuła przewidywalna.
⬤ Niektórzy krytykowali poziom dojrzałości bohaterów, uważając, że zachowują się młodziej niż w ich wieku.
⬤ Niektóre elementy fabuły, takie jak łuki postaci pobocznych, były postrzegane jako niedopracowane.
⬤ Książka może wywoływać silne emocje, które niektórzy czytelnicy uznali za przytłaczające.
(na podstawie 402 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Fall
Zawartość książki:
Kiedy po raz pierwszy spotkałam Jaxa Blackwooda, sprawy potoczyły się nieco bokiem. Na swoją obronę dodam, że nie wiedziałam, że to Jax Blackwood - kto by się spodziewał, że legendarna gwiazda rocka robi zakupy spożywcze? Co ważniejsze, zbliżała się śnieżyca, a on miał wziąć ostatni karton miętowo-czekoladowych chipsów.
Mimo to mogłam odejść, ale wtedy on z uśmiechem wyśmiał mnie, bym spróbowała zabrać upragnione lody. Więc go pocałowałam. I wyrwałam mu tego miętowego chipsa z rąk.
Okej, to było nieczyste zagranie, ale desperackie czasy i tak dalej.
Poza tym nigdy nie spodziewałam się, że będzie moim nowym sąsiadem. Irytującym sąsiadem, który czerpie wielką przyjemność z przypominania mi, że jestem mu winna lody, ale z radością przyjąłby więcej pocałunków jako zapłatę.
Nieodpartym sąsiadem, który nie daje mi spać, grając na gitarze nago - spektakularnie nago - w swoim salonie. Najwyraźniej unikanie jest kluczem. Z wyjątkiem tego, że nic w Jaxie nie jest łatwe do zignorowania - ani sposób, w jaki mnie rozśmiesza, ani to, że jego szczególny rodzaj mroku pasuje do mojego, ani to, jak jedno jego spojrzenie topi mnie szybciej niż masło pod gorącym słońcem.
Żadne z nas nie wierzy w miłość ani w wieczność. A jednak szybko uzależniamy się od siebie nawzajem. Ale moglibyśmy być kimś więcej.
Możemy być wszystkim. Wszystko, co musimy zrobić, to zaufać sobie na tyle, by upaść.
