Uniwersalny Żyd: Męskość, nowoczesność i moment syjonistyczny

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Universal Jew: Masculinity, Modernity, and the Zionist Moment

Zawartość książki:

The Universal Jew analizuje literackie obrazy narodu żydowskiego i żydowskiego podmiotu narodowego w momencie formowania się syjonizmu. W serii oryginalnych odczytań tekstów z końca XIX wieku - od Daniela Derondy George'a Eliota, przez Altneuland Teodora Herzla, po bildungsromane rosyjskich pisarzy hebrajskich i jidysz - Mikhal Dekel pokazuje estetyczną i polityczną funkcję dzieł literackich w kształtowaniu wczesnej świadomości syjonistycznej.

Ponad pół wieku przed założeniem państwa Izrael i przed powstaniem syjonistycznego ruchu politycznego, syjonizm pojawia się jako wyimaginowana koncepcja w tekstach literackich, które tworzą, ułatwiają i naturalizują przejście od kultury mniejszości żydowskiej do kultury większości żydowskiej. Dekel argumentuje, że przejście to odbywa się głównie poprzez wynalezienie męskich postaci literackich i narratorów, którzy reprezentują "wzorcowe" osoby lub "człowieka w ogóle" dla wyłaniającej się, wciąż nieuformowanej społeczności narodowej. Takie prototypowe postacie przekształcają symbol Żyda z rasowo lub religijnie zdefiniowanego podmiotu mniejszościowego w "postżydowski", partykularnie uniwersalny i zasadniczo liberalny podmiot większościowy.

The Universal Jew sytuuje "moment syjonistyczny" horyzontalnie, w ramach różnych prądów intelektualnych, które składają się na przełom XX i XXI wieku: dyskursu o nowoczesności, kryzysu liberalizmu, krytyki Oświecenia przez Nietzschego, psychoanalizy, wczesnego feminizmu i fin de sicle'owego badania tożsamości seksualnych. Książka bada symboliczne role przypisywane Żydom w ramach tych dyskursów i śledzi sposoby, w jakie żydowscy obywatele literaccy są kształtowani, zarówno z nich, jak i w odpowiedzi na nie.

Zaczynając od analizy konstrukcji postaci Derondy przez George Eliot i jej recepcji w kręgach syjonistycznych, "Uniwersalny Żyd" kończy się na samomodelowaniu męskich obywateli w hebrajskich dziełach fin de sicle i postpaństwowych, poprzez estetykę tragedii. Dekel analizuje polityczne znaczenie tych rodzących się obrazów obywateli, odkrywając w szczególności genderowe ustalenia, z których się rodzą.