Ulysses S. Grant

Opinie czytelników

Książka o Ulissesie S. Grancie autorstwa Josiaha Buntinga III to zwięzła biografia, która oferuje wgląd w życie Granta zarówno jako generała, jak i prezydenta. Chociaż książka jest ogólnie dobrze przyjęta ze względu na przejrzysty język i pouczającą treść, niektórzy recenzenci krytykują ją za nadmierną stronniczość na korzyść Granta, pomijając jego wady, zwłaszcza dotyczące skandali podczas jego prezydentury. Zwięzłość książki ogranicza jej głębię, czyniąc ją bardziej odpowiednią dla czytelników szukających szybkiego przeglądu niż dogłębnej analizy.

⬤ Dobrze napisana, z jasnym i wciągającym stylem.
⬤ Dostarcza informacji na temat wczesnego życia Granta, jego kariery wojskowej i prezydentury.
⬤ Podnosi pogląd czytelnika na Granta zarówno jako generała, jak i prezydenta.
⬤ Część szanowanej serii, która oferuje dobry przegląd amerykańskich prezydentów.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest zbyt stronnicza i apologetyczna w stosunku do Granta, bagatelizując jego zaangażowanie w skandale.
⬤ Zwięzłość książki ogranicza szczegółową eksplorację istotnych wydarzeń i zawiłości w życiu Granta.
⬤ Niektórzy krytycy wspominają o użyciu niejasnego języka, który umniejsza przejrzystość.

(na podstawie 44 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Niedoceniana prezydentura wojskowego, który wygrał wojnę secesyjną, a następnie musiał wygrać pokój.

Jako generał, Ulysses S. Grant jest rutynowo opisywany w pochlebnych słowach - człowiek, który odwrócił losy wojny secesyjnej, który przyjął kapitulację Lee pod Appomattox i który miał odwagę doprowadzić wojnę do ostatecznego zwycięstwa. Ale jego prezydentura to inna sprawa - najczęstszym słowem używanym do jej scharakteryzowania jest skandal. Grant jest rutynowo przedstawiany jako człowiek nieogarnięty, którego ufna natura i swobodny styl zarządzania otworzyły federalną kasę na bezprecedensową grabież. Ale ta karykatura nie oddaje sprawiedliwości realiom kadencji Granta, jak pokazuje Josiah Bunting III w tej prowokacyjnej ocenie naszego osiemnastego prezydenta.

Grant przybył do Waszyngtonu w 1869 roku, by stanąć na czele stolicy i kraju wciąż podzielonego przez czteroletnią wojnę domową. Jego poprzednik, Andrew Johnson, został oskarżony i prawie usunięty z urzędu, a radykalni republikanie w Kongresie zamierzali narzucić surowe warunki południowym stanom przed ich ponownym przyjęciem do Unii. Priorytetem Granta było połączenie stanów w jeden naród, a Bunting pokazuje, że pomimo kłopotów, które charakteryzowały kadencję Granta, był on w stanie wykonać to najważniejsze zadanie - bardzo często dzięki umiejętnemu wykorzystaniu własnej popularności wśród Amerykanów. Grant był rzeczywiście wojskowym najwyższej klasy i był lepszym prezydentem, niż często mu się przypisuje.