Ulubiony inżynier Wellingtona: John Fox Burgoyne: Operacje, inżynieria i kształtowanie marszałka polnego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Wellington's Favourite Engineer: John Fox Burgoyne: Operations, Engineering, and the Making of a Field Marshal

Zawartość książki:

Książka ta opowiada o latach kształtowania się pierwszego marszałka polowego w Korpusie Królewskich Inżynierów, Johna Burgoyne'a, i jego służbie w wojnach napoleońskich. Początkowo Burgoyne służył na Morzu Śródziemnym, a następnie na Półwyspie Iberyjskim w latach 1808-1814. Zbudowawszy dobre relacje z Wellingtonem, Burgoyne został wybrany do dowodzenia inżynierami w katastrofalnej kampanii amerykańskiej w latach 1814-15.

Ojciec Burgoyne'a był również znanym brytyjskim generałem, który niestety został zapamiętany raczej z powodu kapitulacji armii brytyjskiej pod Saratogą, niż z bardziej pozytywnych powodów. Zmarł bez grosza, pozostawiając swoje dzieci, w tym Johna, pod opieką przyjaciół rodziny. Wydaje się, że Burgoyne spędził resztę swojego życia pracując nad uzyskaniem niezależności. Podobnie jak wielu inżynierów, Burgoyne prowadził szczegółowe dzienniki, a także pisał obszerne listy i analizy swoich działań. Dają one współczesną wiedzę na temat wielu znaczących wydarzeń, szczególnie podczas wojny półwyspowej. Jego listy do kolegów oficerów dają wgląd w opinie i myśli oficera inżyniera, poglądy, które często nie są widoczne w oficjalnych komunikatach.

Głównym tematem książki jest pokazanie rozwoju młodego oficera podczas wojen napoleońskich od niedoświadczonego subalterna do kogoś, kto bezpośrednio doradzał Wellingtonowi i jego generałom w sprawach wojskowych. Jego współpraca ze starszymi oficerami w armii nie ograniczała się do spraw "inżynieryjnych" i wielokrotnie powierzano mu funkcje sztabowe. Burgoyne był obecny przy wielu oblężeniach, a przy niektórych dowodził. W jego dziennikach i listach znajduje się wiele niepublikowanych informacji. Burgoyne był bardzo krytyczny wobec niektórych oblężeń, nawet tych uznanych za udane. Był również krytyczny wobec tych, w których dowodził, zwłaszcza Burgos w 1812 roku. Kiedy Burgoyne doradzał Raglanowi na Krymie podczas oblężenia Sewastopola, niepowodzenia w Burgos zostały wykorzystane do podważenia jego pozycji.

Poprzednia biografia Burgoyne'a autorstwa jego zięcia, George'a Wrottesleya, została opublikowana prawie 150 lat temu i jest błędna pod wieloma względami. Ta nowa interpretacja pomoże nam zrozumieć tego oficera i przedstawi inne spojrzenie na niektóre z kluczowych wydarzeń podczas wojny półwyspowej.