Ukryte na widoku: Potencjał narracyjny i twórczy w Awar i Peacea

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację tematów „Wojny i pokoju” Tołstoja, pomagając czytelnikom lepiej zrozumieć jej złożoność i filozofie życiowe. Poprzez pryzmat różnych tematów, takich jak nieoczekiwany wpływ, zdolność adaptacji i natura historii, autor, Gary Morson, wyjaśnia, w jaki sposób narracja Tołstoja odzwierciedla prawdziwe życie i rolę pozornie nieistotnych postaci.

Wnikliwa analiza tematów poruszonych w „Wojnie i pokoju” pomaga czytelnikom głębiej docenić powieść, angażuje się w ważne filozofie życiowe, pokazuje nieprzewidywalność znaczenia postaci, podkreśla zdolność adaptacji do sukcesu i zapewnia prowokujące do myślenia perspektywy historii.

Recenzja nie wspomina o konkretnych minusach, ale potencjalne wady mogą obejmować to, że książka może wymagać wcześniejszej znajomości „Wojny i pokoju”, aby w pełni docenić spostrzeżenia Morsona, a niektórzy czytelnicy mogą uznać analizę tematyczną za zbyt akademicką lub szczegółową.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hidden in Plain View: Narrative and Creative Potentials in Awar and Peacea

Zawartość książki:

Przez dziesięciolecia formalne osobliwości Wojny i pokoju niepokoiły rosyjskich i zachodnich krytyków, którzy przypisywali zarówno anomalną strukturę, jak i literacką moc książki „prymitywnemu”, niesfornemu geniuszowi Tołstoja. Wykorzystując tę krytyczną historię jako punkt wyjścia, niniejszy tom przywołuje przytłaczające poczucie obcości odczuwane przez pierwszych czytelników dzieła, a tym samym oświetla teoretyczne i narratologiczne obawy Tołstoja.

Autor udowadnia, że formalne osobliwości Wojny i pokoju były zamierzone, zaprojektowane tak, aby wymknąć się temu, co Tołstoj uważał za fałszujące ograniczenia wszystkich narracji, zarówno powieściowych, jak i historycznych. Rozwijając i kwestionując idee Michaiła Bachtina, Morson bada relację Tołstoja na temat kompozycji dzieła w świetle różnych mitów dotyczących procesu twórczego.

Proponuje teorię „tworzenia przez potencjał”, która obejmuje główne obawy Tołstoja: „otwartość” każdego momentu historycznego; rolę przypadku w historii i wzorcach narracyjnych; oraz skuteczność zwykłych wydarzeń, „ukrytych na widoku”, w kształtowaniu historii i indywidualnej psychologii. W swojej lekturze Tołstoja pokazuje, w jaki sposób czytamy dzieła literackie w ramach „tekstu penumbralnego” powiązanych teorii kreatywności.