Uciekające marzenia: Historia Maminsynków i Celtusa

Opinie czytelników

Książka „Runaway Dreams: The Story of Mama's Boys and Celtus” to szczera i wciągająca biografia zespołu rockowego Mama's Boys, szczegółowo opisująca ich rozwój w branży muzycznej, osobiste wyzwania i dynamikę ich rodzinnego pochodzenia. Chociaż książka ta silnie rezonuje z fanami, może nie spodobać się osobom niezaznajomionym z zespołem.

Czytelnicy chwalili książkę za to, że jest dobrze zbadana, wciągająca i wypełniona osobistymi anegdotami, historiami i bogactwem zdjęć. Oddaje ona ludzką stronę podróży zespołu, a fani szczególnie doceniają emocjonalną głębię i pozytywne nastawienie w tragicznych okolicznościach.

Niektóre recenzje podkreślają tendencję autora do upraszczania wyzwań zespołu poprzez przypisywanie niepowodzeń kwestiom wytwórni płytowej bez badania innych czynników. Ponadto książka może spodobać się przede wszystkim zagorzałym fanom, potencjalnie pozostawiając przypadkowych czytelników bez wcześniejszej wiedzy o zespole mniej urzekającym.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Runaway Dreams: The Story of Mama's Boys and Celtus

Zawartość książki:

Runaway Dreams opowiada historię braci Pata, Johna i Tommy'ego McManusów, którzy jako Mama's Boys napisali swój własny rozdział w historii muzyki rockowej. Pochodzący z farmy w Derrylin w Irlandii Północnej i rodziny przesiąkniętej tradycjami irlandzkiej muzyki ludowej, trzej bracia wyruszyli w szczytowym momencie "The Troubles", aby odcisnąć swoje piętno na światowej scenie.

Otrzymali wczesne wsparcie od Barry'ego Devlina z Horslips, a następnie od Hawkwind i Wishbone Ash, a ich sukces został zapewniony, gdy Phil Lynott wybrał Mama's Boys do towarzyszenia Thin Lizzy podczas ich pożegnalnej trasy koncertowej. Zespół wielokrotnie objeżdżał świat, dzieląc scenę z takimi tuzami jak Deep Purple, Rush, Sting, Black Sabbath, Rory Gallagher i Foreigner, a także koncertując w towarzystwie Twisted Sister, Scorpions, Iron Maiden, Ratt i Bon Jovi. U szczytu sukcesu zespół dotknęła tragedia, gdy najmłodszy brat, Tommy, po latach walki zmarł na białaczkę w wieku 28 lat.

Nie mogło być Mama's Boys bez Tommy'ego, a jednak dla dwóch pozostałych braci było nie do pomyślenia, aby nie grać dalej. Tak więc, po krótkiej przerwie, muzyka i sukcesy były kontynuowane wraz z nowym przedsięwzięciem Pata i Johna, Celtus. Grając swój debiut w Royal Albert Hall, zespół wygrał w 1998 roku Irish World Music Award, wyprzedzając U2, The Corrs i Enya, i koncertował z Sheryl Crow, Deacon Blue, Paulem Carrackiem i Jimmy Nail.

Ich ostatni występ odbył się z BBC Symphony Orchestra. Runaway Dreams to historia zespołu braci, którzy dzięki pasji, talentowi, lojalności i determinacji stali się ikonami kultury w Irlandii, a według słów Mary Anne Hobbs "żywą, oddychającą irlandzką historią". Michael Walsh wiele lat temu stracił rachubę, ile razy widział Mama's Boys i ile nocy po ich występach wracał do domu w deszczu tylnymi drogami Irlandii Północnej.

Obecnie, oprócz bycia fanem Mama's Boys i Celtus, jest profesorem nadzwyczajnym historii sztuki na Nanyang Technological University w Singapurze. Do jego wcześniejszych książek należą: This Cult of Violence (Yale University Press, 2002); A Dilemma of English Modernism (University of Delaware Press, 2007); Hanging a Rebel (Lutterworth Press, 2008) oraz London, Modernism and 1914 (Cambridge University Press, 2010).