Średniowieczna i renesansowa Famagusta: studia nad architekturą, sztuką i historią

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Medieval and Renaissance Famagusta: Studies in Architecture, Art and History

Zawartość książki:

Był czas siedem wieków temu, kiedy bogactwo i renoma Famagusty mogły być porównywane do Wenecji czy Konstantynopola. Katedra św.

Mikołaja na głównym placu Famagusty, służąca jako miejsce koronacji królów krzyżowców z Jerozolimy po upadku Acre w 1291 r., symbolizowała zarówno wyrafinowanie, jak i trwałość francuskiego społeczeństwa, które ją zbudowało. Z portu promieniowała imponująca działalność handlowa z głównymi śródziemnomorskimi centrami handlowymi, generując legendarne bogactwo, kosmopolityzm i hedonizm, niezrównane w Lewancie. Te radosne dni nie miały jednak trwać długo, a XV-wieczny obserwator zauważył, że po zajęciu miasta przez Genueńczyków „złośliwy diabeł stał się zazdrosny o Famagustę”.

Kiedy Wenecja odziedziczyła miasto, zrekonstruowała obronę i odniosła pewien sukces w ożywieniu gospodarki miasta. Jednak koniec weneckiej Famagusty nastąpił w dramatyczny sposób w 1571 r., po rocznym oblężeniu przez Osmanów.

Później nastąpiły trzy wieki zaniedbań, które w połączeniu z trzęsieniami ziemi, zarazą i powodziami pozostawiły miasto w ruinie. Eseje zebrane w tej książce stanowią znaczący wkład w badania nad średniowieczną i renesansową Famagustą oraz jej zachowaną sztuką i architekturą, a także proponują szereg strategii zachowania dziedzictwa miasta w przyszłości. Będą one szczególnie interesujące dla studentów i badaczy sztuki i architektury gotyckiej, bizantyjskiej i renesansowej, a także dla tych, którzy zajmują się krucjatami i łacińskim Wschodem, a także zakonami wojskowymi.

Po rozdziale wprowadzającym, przedstawiającym historię Famagusty i jej pozycję w mozaice kulturowej, jaką jest wschodni region Morza Śródziemnego, sekcja otwierająca zawiera szereg spostrzeżeń na temat historii i historiografii miasta. Kolejne rozdziały poświęcone są kościołom i ich dekoracjom, a także architekturze wojskowej, podczas gdy ostatnia sekcja analizuje historię wysiłków konserwatorskich i ocenia pracę, którą należy teraz wykonać.