Uciekające koszty studiów: Jak rady zarządzające uczelni nie chronią swoich studentów

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Runaway College Costs: How College Governing Boards Fail to Protect Their Students

Zawartość książki:

W Stanach Zjednoczonych koszty studiów, w szczególności czesne i opłaty, wzrosły znacznie szybciej niż ogólny wskaźnik cen konsumpcyjnych lub mediana dochodów gospodarstw domowych. Ta inflacja kosztów skutecznie zamknęła drzwi do szkolnictwa wyższego dla wielu wykwalifikowanych studentów i przyczyniła się do powstania oszałamiającego długu studenckiego w wysokości 1,5 biliona dolarów. Ponadto liczba zapisów na studia w Stanach Zjednoczonych faktycznie spadała przez osiem lat z rzędu w latach 2011-2019, ponieważ liczba studentów szkół wyższych stawała się coraz bardziej rozwarstwiona na podstawie dochodów rodzin.

Praktycznie każda podwyżka kosztów na uczelniach publicznych wymaga jednak pozytywnego głosowania rady zarządzającej każdego uniwersytetu - a zapisy pokazują, że głosy te są prawie zawsze jednomyślne. W książce "Runaway College Costs" James V. Koch i Richard J. Cebula argumentują, że wielu powierników zapomniało, że powinni działać jako powiernicy, którzy reprezentują najlepsze interesy studentów, rodziców i podatników. Zamiast tego, jak wyjaśniają Koch i Cebula, zbyt często wielu powierników przedkłada wielkość i bardziej prestiżowe rankingi nad dostęp i przystępność cenową. Te błędne priorytety sprawiają, że głosują oni za coraz bardziej luksusowymi obiektami, drogimi międzyuczelnianymi programami sportowymi, rozrostem administracji i przestarzałymi modelami nauczania i badań.

Koch i Cebula dostarczają przełomowych dowodów empirycznych na wpływ członkostwa w radzie zarządzającej, jej wielkości i działalności na czesne i opłaty. Pokazują oni na przykład, że istnienie potężnej rady zarządzającej w całym stanie wywiera znaczną presję na obniżenie czesnego i opłat, a cięcia w finansowaniu przez państwo nie mogą wyjaśnić więcej niż połowy wzrostu kosztów w typowej czteroletniej instytucji publicznej. Autorzy proponują szereg rozwiązań dla tych problemów, zarówno na terenie uczelni, jak i poza nią, w tym zmianę zachęt kierowanych do prezesów i starszych administratorów. Na koniec konkludują, że choć zarządy uczelni publicznych zasługują na winę za przyspieszenie inflacji kosztów uczelni, to są one również idealnie usytuowane, aby poprawić sytuację.

Książka "Runaway College Costs" kończy się z nadzieją, sugerując, że rady zarządzające i ich członkowie mają największy potencjał do poprawy sytuacji. Dostarczając pierwszych rygorystycznych dowodów empirycznych na wpływ różnych trybów zarządzania nie tylko na czesne i opłaty, ale także na pół tuzina mierników wyników instytucjonalnych, książka ta będzie bardzo interesująca dla gubernatorów, ustawodawców, członków zarządów uniwersytetów publicznych i ich pracowników, osób zainteresowanych wspieraniem tradycyjnych celów publicznego szkolnictwa wyższego oraz oczywiście studentów i ich rodziców, a także podatników.