Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje użytkowników chwalą kolekcję weird fiction Simona Stranzasa, podkreślając jego wyjątkową umiejętność łączenia niejednoznacznych zakończeń z przerażającymi sytuacjami. Jego twórczość jest porównywana do wybitnych autorów i zdobyła uznanie w prestiżowych publikacjach. Zwracają jednak również uwagę na wyzwania stojące przed pisarzami krótkiej fikcji w komercyjnym świecie.
Zalety:Stranzas jest wysoko ceniony za umiejętność tworzenia niejednoznacznych i przerażających opowieści. Ma silną reputację w gatunku, przyciągając porównania do wpływowych pisarzy, takich jak Thomas Ligotti. Jego historie są cenione za ich głębię, złożoność i jakość literacką, co plasuje je w wyjątkowej niszy weird fiction.
Wady:Recenzja wskazuje na trudności, z jakimi borykają się utalentowani pisarze krótkiej fikcji, tacy jak Stranzas, w osiągnięciu sukcesu komercyjnego, sugerując, że może to ograniczyć szersze uznanie jego twórczości. Pojawia się również wskazówka, że jego styl może nie być atrakcyjny dla wszystkich czytelników, ponieważ jego historie wymagają głębszego zaangażowania.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Only the Living Are Lost
Zawartość książki:
Kanadyjski pisarz Simon Strantzas od dawna uznawany jest za jeden z najbardziej dynamicznych głosów we współczesnym weird fiction. Obdarzony stylem prozy, który może wywoływać zarówno przerażenie, jak i zdumienie, nadaje swoim historiom emocjonalny rezonans, który odróżnia je od większości prac w tej dziedzinie.
W tym nowym zbiorze Strantzas prezentuje jedenaście opowiadań, długich i krótkich, które prezentują szeroki wachlarz wykorzystywanych przez niego motywów. „In the Event of Death” opowiada o tym, co mężczyzna znajduje, gdy eksploruje dom swojej zmarłej matki. „Krąg krwi” to jedna z kilku historii, które w wyraźny sposób łączą kryminalny scenariusz hard-boiled z dziwnością. „Antripuu” opowiada o tym, co czterech wędrowców znajduje w odległym lesie. „Gliniane gołębie” to rozległa nowela osadzona w Port Saidzie, nawiązująca do tradycji filmu noir w swojej sugestii horroru pośród spieczonej pustyni Egiptu.
W całej swojej twórczości Strantzas odnajduje dziwność w złożoności relacji międzyludzkich, tak samo jak w przerażających potworach, które przedstawia. Jego złożone, ponure postacie są idealnymi odbiorcami dziwaczności.
