The Tumble of Reason: Alice Munro's Discourse of Absence
Wiele krytycznych tekstów na temat twórczości Alice Munro badało i podkreślało jej "realizm". Ale jej historie często obracają się wokół tego, co zostało pominięte; są pełne niewysłanych (niedokończonych) listów, z rzeczami, które ludzie chcieli, ale nie powiedzieli lub nie powiedzieli. Studium Ajaya Heble'a skupia się na zaangażowaniu Munro w "dyskurs nieobecności" i sugeruje, że nasze zrozumienie tych tekstów często zależy nie tylko od tego, co dzieje się w fikcji, ale także od tego, co mogło się wydarzyć.
Opowiadania Munro nadają swoje znaczenie nie tylko poprzez odnoszenie się do zewnętrznej rzeczywistości, ale także poprzez obdarzanie czytelnika stymulującym bogactwem możliwości zaczerpniętych z tego, co możemy nazwać potencjalnym lub nieobecnym poziomem znaczenia. Charakterystyczne jest to, że wyrażają one nierozwiązywalne napięcie między wariantami tych pozycji: między, z jednej strony, jej nakreśleniem rzeczywistości powierzchniowej - świata "tam", który mamy uznać za rzeczywisty i prawdziwy - a z drugiej strony, jej zaangażowaniem w dyskurs nieobecności, który podważa same konwencje, w ramach których działa jej fikcja.
Opierając się na strukturalistycznych i poststrukturalistycznych teoriach języka i jego związku ze znaczeniem, wiedzą i systemami władzy, a także na teoriach postmodernistycznej fikcji, Heble oferuje zarówno uważną lekturę opowiadań Munro, jak i teoretyczne ramy odczytywania znaczeń w nieobecności. Jego książka rozszerza niedawną analizę rewizjonistyczną i stanowi cenny i oryginalny wkład w krytykę Munro.
