Ocena:
Prof. Sullivan oferuje skoncentrowane studium poglądów Machiavellego na temat religii, a konkretnie chrześcijaństwa, oprawiając je w swoją teorię trzech Rzymów Machiavellego. Argumentuje, że Machiavelli krytykuje chrześcijaństwo jako osłabiającą siłę w społeczeństwie i omawia, w jaki sposób zarówno chrześcijański, jak i pogański Rzym były wadliwe w swoich zastosowaniach religii. Jej analiza jest potężna i rzuca wyzwanie tradycyjnym interpretacjom Machiavellego, podkreślając, że szuka on Rzymu bez religii państwowej, który dąży do światowych osiągnięć. Niektórzy recenzenci zauważają jednak, że jej argumenty pokrywają się z istniejącymi badaniami i kwestionują jej interpretacje w niektórych obszarach.
Zalety:⬤ Zapewnia głęboką i interesującą analizę poglądów Machiavellego na chrześcijaństwo.
⬤ Krytycznie odnosi się do wcześniejszych badaczy, takich jak Leo Strauss, oferując jednocześnie unikalną perspektywę.
⬤ Jasna argumentacja, która jest przystępna dla czytelników.
⬤ Skutecznie omawia implikacje myśli Machiavellego na temat polityki i religii.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że praca Sullivan powtarza punkty już omówione przez poprzednich badaczy.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że praca Sullivan powtarza kwestie poruszone już przez wcześniejszych badaczy.
⬤ Użycie niepotrzebnie złożonego języka, powszechnego w pisarstwie akademickim, szkodzi jasności.
⬤ Niektórzy twierdzą, że niesprawiedliwie krytykuje Straussa, nie uznając odpowiednio jego wpływu na jej pracę.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Machiavelli's Three Romes
Niejednoznaczne traktowanie religii przez Machiavellego podsyciło sporną i długotrwałą debatę wśród naukowców.
Podczas gdy niektórzy twierdzą, że Machiavelli jest chrześcijaninem, inni utrzymują, że jest poganinem. Sullivan pośredniczy między tymi rozbieżnymi poglądami, argumentując, że nie jest on ani jednym, ani drugim, ale wykorzystuje elementy obu rozumień ułożone w zupełnie nowy sposób.
Rozwija swój argument, rozróżniając między trzema Rzymami, które można rozumieć jako istniejące w myśli politycznej Machiavellego: pierwszy to Rzym ery chrześcijańskiej, zdominowany przez papieża; drugi to republikański Rzym czasów pogańskich, który Machiavelli chwali; a trzeci to wyidealizowany Rzym, który nie jest ani całkowicie pogański, ani całkowicie chrześcijański.
