Treatise Concerning the Christian Priesthood
Pozostałe księgi o kapłaństwie traktują o najwyższej godności i świętości urzędu kapłańskiego oraz o szczególnych trudnościach i niebezpieczeństwach, jakie się z nim wiążą.
Obfitują one w mądre i ważne spostrzeżenia pouczające dla wszystkich czasów, ale są również interesujące ze względu na światło, jakie rzucają na stan Kościoła i społeczeństwa w epoce, w której żył Chryzostom. Należy zauważyć, że mówi on ogólnie o kapłaństwie i że nie zawsze łatwo jest stwierdzić w danym fragmencie, który z dwóch pierwszych zakonów w służbie ma na myśli.
W wielu przypadkach być może nie myślał o jednym bardziej niż o drugim. Tam, gdzie, jak to często bywało, jurysdykcja biskupa nie wykraczała daleko poza granice miasta, w którym znajdowała się jego stolica, jego funkcje bardziej przypominałyby te, które w naszych czasach wypełnia mieszkaniec dużej miejskiej parafii, niż te, które wykonuje współczesny biskup dużej diecezji. Był on głównym duszpasterzem ludu, a także nadzorcą duchowieństwa.
Przyjaciel Chryzostoma, Bazyli, był przez niektórych mylony z wielkim Bazylim, biskupem Cezarei w Kapadocji, który był o piętnaście lat starszy od Chryzostoma, a przez innych z Bazylim, biskupem Seleucji, który był o wiele lat młodszy. W rzeczywistości nic o nim nie wiadomo poza tym, co zapisano w tym traktacie, ale przypuszczalnie utożsamiano go z Bazylim, biskupem Raphnea w Syrii, niedaleko Antiochii, który uczestniczył w soborze w Konstantynopolu w 381 roku.
