The Way of All Flesh

Opinie czytelników

Recenzje „The Way of All Flesh” zawierają zarówno intrygujące spostrzeżenia, jak i krytykę stylu i treści książki. Wielu czytelników chwali dokonaną przez Butler eksplorację rodzinnych dysfunkcji i wiktoriańskiego społeczeństwa, powołując się na jej ponadczasową aktualność i głębię. Niektórzy jednak uważają, że narracja jest zbyt długa i wędrująca, z sekcjami, które wydają się nużące lub przeciągnięte. Dodatkowo, podczas gdy pisarstwo jest chwalone za jasność i dowcip, przestarzałe wydanie książki zostało skrytykowane za brak zaktualizowanych notatek.

⬤ Innowacyjna eksploracja dysfunkcji rodzinnych i wiktoriańskiego społeczeństwa
⬤ wciągająca i dowcipna proza
⬤ ponadczasowe tematy, które rezonują ze współczesnymi czytelnikami
⬤ dobrze zdefiniowane postacie
⬤ wnikliwy komentarz na temat moralności i kultury
⬤ momentami humorystyczny
⬤ oferuje głębokie refleksje na temat ludzkiej natury.

⬤ zbyt długa i czasami nużąca narracja
⬤ częste filozoficzne dygresje, które mogą zniechęcić czytelników
⬤ przestarzałe wydanie nie zawiera zaktualizowanych odniesień kulturowych
⬤ może urazić niektórych czytelników swoją krytyką religii
⬤ wymaga cierpliwości i skupienia, aby w pełni docenić.

(na podstawie 113 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Wybrana przez Modern Library jako jedna ze 100 najlepszych powieści wszech czasów.

The Way of All Flesh jest jedną z bomb zegarowych literatury", powiedział V. S. Pritchett. "Można pomyśleć, że leżała na biurku Samuela Butlera przez trzydzieści lat, czekając, by wysadzić wiktoriańską rodzinę, a wraz z nią cały wielki filarowy i balustradowy gmach wiktoriańskiej powieści".

Napisana w latach 1873-1884, ale opublikowana dopiero w 1903 roku, rok po śmierci Butlera, jego cudownie nieskrępowana satyra dziwi wiktoriańskie wartości burżuazyjne uosabiane przez wiele pokoleń rodziny Pontifex. Cienko zawoalowana relacja z jego własnego wychowania na łonie bogobojnej chrześcijańskiej rodziny, zjadliwie zabawne przedstawienie przez Butlera zadufanej hipokryzji leżącej u podstaw XIX-wiecznego życia domowego zostało okrzyknięte przez George'a Bernarda Shawa "jednym ze szczytów ludzkich osiągnięć".

"Gdyby dom stanął w ogniu, wiktoriańską powieścią, którą uratowałbym z płomieni, byłaby Droga wszelkiego ciała", napisał William Maxwell w The New Yorker. "Jest ona czytana, jak sądzę, głównie przez młodych, nastawionych na wytoczenie sprawy przeciwko swoim starszym, ale Butler miał pięćdziesiąt lat, gdy przestał nad nią pracować i żaden czytelnik poniżej tego wieku nie jest w stanie docenić pełnego piękna jej horrorów..... Każdy współczesny powieściopisarz z rozwiniętym poczuciem ironii jest prawdopodobnie w pewnym stopniu, bezpośrednio lub pośrednio, dłużnikiem Butlera, który miał nieszczęście być dwudziestowiecznym człowiekiem urodzonym w 1835 roku".